De heilige zes

Zes types reddingssloepen die de overheid gebruikte op de bankensector te redden

1. Liquiditeitsinjecties van centrale banken om de interbancaire markt weer aan de praat te krijgen > Banken aanzetten om opnieuw geld uit te lenen aan elkaar aan een lage rente hierbij herstellen ze ook de kapitaalbuffers
2. Staatgaranties op interbancaire leningen = De overheid verzekert de leningen die werden uitgegeven van een ene bank aan een andere bank en krijgt er in de plaats een verzekeringspremie voor
3. Depositoverzekering = Spaargeld van de kleine spaarders verzekeren om paniekreacties te voorkomen
   Probleem: Het hangt af van een belofte, niet van een zekerheid
4. Achtergestelde leningen = Werden boekhoudkundig als kapitaal gebruikt. Op die leningen rust een vrij hoge interestverplichting (ING en KBC)
   Rechtstreekse participatie = De overheid werd aandeelhouder van de bank met overeenkomstige stemrecht en dividendecht (Fortis)
   Nationalisatie = De bank wordt bezit van de overheid (Dexia)
5. Bad banks = Banken terug gezond maken door de toxische effecten uit de bank te halen en onder te brengen in de aparte ‘bad) bank die wordt gefinancierd met overheidsgaranties
   > Deze bestaat foot Fortis en Dexia
6. Onderstutting van activaprijzen = Het probleem bij de bron aanpakken en de prijzen van de toxische activa te garanderen of te verhogen
   > Aankoopprogramma’s voor toxische activa (ABS)