Hoofdstuk 1: Financiële analyse: inleiding (p1)
- Gepubliceerd in Boekhouden
- Reageer als eerste!
Toegevoegde waarde ontstaat als het verschil tussen:
Waarde van de geproduceerde en verkochte goederen en diensten
- waarde van de aangekochte en verbruikte goederen en diensten
= waarde van de productie – intermediair verbruik
Een onderneming is een organisatie waar productiefactoren samen een toegevoegde waarde voortbrengen, waaruit elk van deze factoren ook verder wordt vergoed.
Een onderneming is een organisatie waar productiefactoren aangekochte goederen en diensten (input) die een afzet vinden tegen een door de markt aanvaarde prijs.
Elke belanghebbende tracht nut te maximaliseren => belangenconflicten
- algemene rechtsbepalingen
- contracten
(onderneming als kruispunt van contractuele relaties) Jensen en Meckling:
Een contract waardoor een principal zich verbindt met een andere persoon, agent genoemd, opdat deze in de plaats van de principal zou handelen mits het delegeren van een bepaalde beslissingsbevoegdheid. De principal verwacht van de agent dat deze ook inderdaad in het belang van de principal zou handelen.
Doel financiële analyse: financiële toestand van een onderneming doorlichten op de grond van historische gegevens. Hieruit worden dan prognoses afgeleid, zodat ook in de mogelijke toekomstige evolutie van de onderneming een inzicht wordt verkregen.
Een onderneming is succesvol als ze erin slaagt haar contractuele relaties met alle belanghebbenden op continue wijze te honoreren.
Een gezonde onderneming is een onderneming die continu in staat is haar doelstellingen op lange termijn te realiseren.
- Doelstellingen (triple bottom line)
– economisch
– sociaal
– ecologisch
Figuur 1.3 De ondernemingsijsberg
Rendabiliteit: vergelijking van opbrengsten en kosten, ontstaan ten gevolge van de werking van de onderneming in een bepaalde periode.
Winst = opbrengsten – kosten
Liquiditeit: vergelijking van kasinkomsten en kasuitgaven.
Liquiditeitstekort: indien inkomsten onvoldoende zijn om uitgaven te dragen en geen bijkomende financiering kan gevonden worden
Cashflow na belastingen: verschil tussen enerzijds de kasopbrengsten die contant of op korte termijn worden geïncasseerd en anderzijds de kaskosten en belastingen die contant of op korte termijn worden betaald.
Solvabiliteit – rendabiliteit = financiële hefboom: in de mate dat geïnvesteerde middelen meer renderen dan de kost van de aangetrokken schuldfinanciering, komt dit overschot toe aan het aandelenkapitaal en wordt de rendabiliteit ervan daardoor naar omhoog gedreven. Kan ook in negatieve richting doorwerken.
Solvabiliteit - liquiditeit: naarmate een onderneming haar investeringen minder met eigen middelen en meer met schulden financiert, worden de verplichtingen tot interestbetaling en schuldaflossing groter. De mate waarin er voldoende kasmiddelen zijn om deze financiële verplichtingen te dekken, neemt af en het risico van niet-betaling of illiquiditeit neemt toe.
Doelstellingen:
1) Beleggers in aandelen: vooral geïnteresseerd in de dividenden die hij ontvangt en de kapitaalwinst die hij bij een stijgende aandelenprijs kan realiseren.
- Dividenduitkering afhankelijk van solvabiliteit, rentabiliteit, liquiditeit
- Winst bepaald door rendabiliteit en financiële hefboomwerking (ook basis voor reservering)
- Zeer uitgebreide financiële informatiebehoeften
2) Schuldeisers: vooral geïnteresseerd in de vraag of de onderneming in staat zal zijn de interesten te betalen en de lening af te lossen.
- liquiditeit (afhankelijk van rendabiliteit en schuldstructuur) en liquiditeitsevolutie
3) Werknemers: economische leefbaarheid
- aanvaardbare rendabiliteit en voldoende liquiditeit
- van belang omtrent onderhandelingen lonen en werkvoorwaarden
4) Overheid en rechtbanken:
- Overheid: economische leefbaarheid
- creatie van toegevoegde waarde en werkgelegenheid
- Handelsrechtbanken: potentieel falende ondernemingen opsporen
5) Bedrijfsleiding: intern controlesysteem
- financiële situatie van de onderneming opvolgen
- probleemgebieden ontdekken
- corrigerende actie ondernemen
- nemen van beslissingen
- kan ook toegepast worden bij beoordeling van klanten, leveranciers,…
Analysetechnieken:
1) Horizontale of tijdsanalyse: gegevens van opeenvolgende balansen en resultatenrekeningen onderling vergelijken. Tijdindexen worden berekend om de evolutie in de tijd te bestuderen.
2) Verticale of structuuranalyse: de diverse posten op de balans en resultatenrekening worden procentueel uitgedrukt en zo wordt de structuur van activa, passiva en resultaten geanalyseerd.
3) Vermogensstromen- en kasstromenanalyse: nagaan uit welke bronnen de onderneming vermogen aantrekt en waarvoor dit vermogen wordt aangewend. Tabel laat toe de financierings- en investeringspolitiek van de onderneming vast te stellen en is een belangrijk instrument voor de beoordeling ervan.
4) Ratioanalyse: Een ratio is een verhoudingsgetal tussen twee of meer gegevens van de balans en/of de resultatenrekening die met elkaar in relatie staan. Ratio’s laten toe de financiële situatie beter te begrijpen dan uit de analyse van de basisgegevens van de balans en resultatenrekening alleen zou volgen.
5) Modellen voor succes en faling: nieuwe methoden gebaseerd op discriminantenanalyse tussen falende en lopende ondernemingen. Dit leidt tot een geheel van ratio’s die statistisch zijn geselecteerd op basis van hun discriminerend vermogen tussen de jaarrekeningen van falende en lopende ondernemingen. De discriminantscore die uit een dergelijke analyse voortvloeit, is een gewogen gemiddelde van diverse ratio’s en synthetiseert in één globaal cijfer de financiële situatie van de onderneming.
