Depositiegarantiestelsels

Wanneer kredietnemers insolvent worden en hun terugbetalingsverplichten niet nakomen, dan gaan de aandeelhouders als eerste de verliezen opvangen en bij zeer grote kredietproblemen kunnen ook de depositohouders hun inlage verliezen. Dit kan leiden tot paniekreacties waardoor de depositohouders gaan twijfelen aan de solvabiliteit van de bank en dit leidt ertoe dat ze onmiddellijk hun gelden gaan opvragen ( =bank run ) bank in liquiditeitsproblemenfaillisement domino effect (contagion ) agv onderlinge contacten tss vankenineenstorting financiële systeem = systeemrisico

Oplossing= depositogarantiesysteem:

Hierbij wordt de terugbetaling van bepaalde deposito’s tot een plafond bedrag gegarandeerd bij het failissement van de bank. (niet alle deposanten komen in aanmerking bv overheden, financiele instellingen,..)

Tot ’99: HWI (herdiscontering en waarborginstituut) en CIF ( interventiefonds van de beursvenootschappen) beheerden het depositogarantiesysteem voor kredietinstellingen. Maar beide systemen werden opgeheven en de berschermingsregelingen voor deposito’s en effecten werden in handen gegeven van het FIF (beschermingsfonds voor deposito’s en financiële instrumenten)

Die wordt ondergebracht bij de NBB. De depositobeschermingsregeling is van toepassing op alle kredietinstellingen en de beleggersbescherming is van toepassing op alle ondernemingen die beleggingsdiensten verstrekken.

Ook in belgië heeft het fonds zijn beschermingsrol al moeten spelen:

1)1997: bank max fisher: ontdekking fraude (om roerende voorheffing te ontkomen)faillisement: zij stonden voor 2.8 mia bef cliëntendeposito’s uit

2)beursvenootschap logé 1999 falliet verklaard