Eind jaren 60 werd het girale geld steeds meer het favoriete betaalmiddel. Maar een probleem hierbij was hoe dat men de verwerking van al die betalingsopdrachten efficiënt kon doen verlopen.

Stap 1 = uniformisering (rekeningnr en overschrijvingsformulier)

Stap 2 = binnen NBB: UCV opgericht die kleine bedragen moet verwerken. De banken groeperen gelijkaardige verrichtingen en leveren ze die gegevens toe aan het UCV die ze vervolgens verrekend. (gegevens van cheques, overschrijvingen, betalingen via betaal of kredietkaarten, domiciliëringen en handelspapier) via UCV wordt er dagelijks saldo bepaald = netting. Dat wordt afgerekend via een rekening courant die elke instelling bij de NBB aanhoudt.

= proton, dit is ingebouwd in een bankkaart en faciliteert kleine betalingen. Er kan via een geldautomaat, telefooncel of thuis via de pc maximaal 125 euro worden opgeladen op de kaart.

Maar het nadeel is dat er geen beveiliging is: verlies van kaart=verlies van cash geld.

Smart card= kaart die men voor een magnetische lezer kan houden waardoor de betaling automatisch geregistreerd wordt.