Een pareto-efficiënte verdeling leidt niet noodzakelijk tot een eerlijke verdeling.
Welvaart = rijkdom
Dit is moeilijk te meten omdat mensen hier heel discreet over zijn.
Welvaart wordt in grote mate bepaald door het inkomen en door de verdeling van het inkomen.
Zuivere publieke goederen hebben altijd 2 kenmerken:
- Ze zijn niet uitsluitbaar: wanneer zij aangeboden worden is het niet mogelijk om economische agenten van de consumptie ervan uit te sluiten.
- De marginale kosten om een goed aan een extra individu aan te bieden = 0: wanner het goed aangeboden wordt aan n individuen kan het tegen dezelfde kostprijs ook aangeboden worden aan n+1 individuen.
Vb. straatverlichting
- Het is niet mogelijk om een consument uit te sluiten
- Als je van Gent naar Antwerpen rijdt in het donker en de straatverlichting staat aan, dan gaat ze niet meer kosten omdat er een extra auto rijdt.
Publieke goederen moeten door de overheid worden verstrekt omdat zonder overheidsinterventie de voorziening hiervan onvoldoende zou zijn.
Vrijbuiter: iemand die niet betaalt voor een publiek goed, maar wel van de voordelen ervan profiteert.
Het pareto-efficiënte productieniveau van een bepaald goed wordt bereikt als de marginale bereidheid tot betalen van de consumenten gelijk is aan de marginale kosten van het goed.
In een situatie met VM kan dit bereikt worden zonder externe effecten.
Het gedrag van economische agenten heeft invloed op het nut of de productiemogelijkheden van andere economische agenten zonder dat daarvoor via de markt compensaties worden betaald.
Externe effecten zijn de productiekosten die niet in de MK-curve zitten.
Hierdoor heft men een ecotaks
Vb. een bedrijf loost in een rivier en een brouwerij gebruikt het water van de rivier. De brouwerij moet dus eerst het water zuiveren. De productiemogelijkheden van de brouwerij dalen. De ene economische agent vergoedt de andere niet.
Vb. een tuinier met mooie bloemen. Het nut van de wandelaar stijgt.
Zie figuur p 335!
Externe kosten zijn geen MK. Ze vallen niet ten laste van vb de verfproducent.
Externe effecten bevatten wel impliciete en expliciete kosten
VM en vrije prijsvorming leiden tot een pareto-efficiënte situatie.
Er zijn 2 beperkingen op dit welvaartstheorema:
- Aanwezigheid van externe effecten en de voorziening van publieke goederen
- Een pareto-efficiënte situatie leidt niet noodzakelijk tot een eerlijke verdeling
VM leidt tot een pareto-efficiënte situatie, monopolie niet.
Volmaakte mededinging en vrije prijsvorming leiden tot een pareto-efficiënte situatie.
Prijsregulering en hoeveelheidregulering = leiden tot welvaartsverlies = SLECHT
