De diaboliserig van de boosdoener en de terugkeer van de wraak

De dader is een on-mens = een pessimistische antropologie (cf. manicheïsme) een monster. Mensen zijn verblind door de diabolisering.

Diabolisering betekent dat een persoon die iets kwaad heeft gedaan 100% dader is. Personen die het slachtoffer zijn van dat kwaad zijn dan 100% slachtoffer. Mensen gaan ervanuit dat zij helemaal goed zijn en de ander helemaal slecht. Deze houding heeft gevolgen op vergeving. In deze visie is vergeving onmogelijk, omdat de dader door en door slecht is moeten we ons hard opstellen en

kunnen we niet vergeven. Deze visie is dus heel zwart-wit.

Voor hen is het een troostende en overzichtelijke visie. Ze weten perfect wie goed en slecht is (niet altijd juist) en het is troostend omdat ze weten dat zij niets misdaan hebben.

Gevaren zijn hierbij dat ze het kwaad in stand houden, ze willen wraak (imiteren)! Ze houden het kwaad ver van hun af door het op anderen te richten.

Opdracht hierrond is de de-diabolisering: erkenning van het verlangen naar het goede in de anderen en van het kwade in jezelf. Zo kan men wel tot vergeving komen.