De islam
tot ver in Europa (Wenen, Boedapest, Joegoslavië) ontstond een Rijk dat zowel militair als economisch en cultureel tot de belangrijkste van de geschiedenis behoort.
Door hun openheid ten opzichte van de andere tradities, gepaard gaand met de ontwikkeling van de Arabische cultuur op zich, ontstaan overal centra van hoogontwikkelde cultuur, die één van de stromen gevoed hebben, die de moderne westerse beschaving hebben mogelijk gemaakt: wiskunde, meetkunde, algebra en architectuur, literatuur (poëzie, minnezang), erotiek, stedenbouw en filosofie.
In de filosofie hebben Arabische denkers onder meer de volgende tradities voortgezet: het stoïcisme, het neoplatonisme, het aristotelisme, de verhouding theologie-filosofie, de mystiek,…
Islamitische filosofen
(1) Avicenna (980-1037)
- trachtte Aristoteles en het neoplatonisme te verbinden
- hij was zowel natuurwetenschapper (dokter) als filosoof
- hij heeft het geneeskundig standaardwerk voor Europa geschreven dat gezag hebbend was van de 12e tot de 17e eeuw
- zijn encyclopedie (het boek van de genezing der ziel) werd in orthodox islamitische kringen verdacht van ketterij (te rationeel), maar had grote invloed op West-Europa, vooral op het denken van Albertus de Grote en Thomas van Aquino.
- Hij legt grote nadruk op het menselijk denken
(2) Averroes (1126-1198)
- Studeerde medicijnen, wiskunde, theologie, rechten en filosofie
- Verwerkte de filosofie van Aristoteles en legde zoveel nadruk op het kritische denken dat ook hij als ketter veroordeeld werd en dat zijn boeken op de brandstapel vlogen
