HERHAALDE INTERACTIES
Bij herhaalde interacties en met beperkt aantal herkenbare mensen wordt samenwerken waarschijnlijker. Ze weten dat ze in de toekomst nog met elkaar zullen moeten samenwerken en dat niet-samenwerken de volgende keer dus anders zal worden afgestraft. Reputatie wordt belangrijk!
Vb. Grondstoffen op Antarctica: beperkt aantal landen in geïnteresseerd
=> kwamen gemakkelijk tot overeenkomst op exploitatie op te schorten.
Vb. Overbevissing: moeilijker tegen te gaan want heel veel vissers en moeilijker om dus een samenwerkingsakkoord af te sluiten.
* TIT FOR TAT-strategie: Je begint met coöperatie en doet in volgende zet hetzelfde als hoe de tegenpartij reageerde.
Door beroep op deze reciprociteitsnorm sluit ze nauw aan bij spontane ethiek van de meeste mensen.
MAAR: Een Tit for Tat strategie verliest van een systematische niet-coöperatieve speler aangezien ze terug op evenwicht van niet-coöperatie (NC) vallen. De opbrengst zal hoger zijn na x-aantal beurten voor NC-speler.
=> Als je niet wil onderdoen kies je voor de NC-strategie, maar dan win je als winnaar echter veel minder dan wat je had kunnen winnen bij samenwerken.
* SPELTHEORIE-strategie:
Het laatste spel is eenmalig dus we kiezen rationeel voor niet-coöperatie.
=> Achterwaarts redeneren (andere zal ook voor NC kiezen, dus moet ik in voorlaatste spel al voor NC kiezen enzovoorts) en ontstaat rollback-effect.
=> Men komt tot conclusie dat men bij het spel 1 ook al NC moet kiezen.
Werkelijkheid: er wordt meer coöperatief gespeeld dan men denkt.
Bij herhaalde spelen kiest men vooral naar het einde voor NC omdat het wantrouwen toeslaat.
* Frappant vb. van herhaalde spelen en het graag samenwerken van mensen: WO I en zijn stilzwijgende bestanden.
De soldaten van beide kanten schoten na een tijdje zodanig om te laten zien dat ze kunnen schieten, maar eigenlijk niet willen schieten om te doden.
“Oplossing” vd officiers: de troepen vaker roteren zodat er geen kans was tot coöperatie tussen de 2 partijen. Het aantal slachtoffers en de haat steeg!
* GROOTSTE PROBLEEM bij anonieme actoren blijft het wantrouwen.
Zijn er goede redenen waarom je voor eerlijk handelen zou kiezen?
1. Mensen die denken die denken dat ze niet betrapt kunnen worden bij oneerlijk handelen, vertonen hubris. Er is altijd wel iemand op de hoogte en men doet in media niets liever dan hoge pieten omver te doen vallen.
2. Mensen ruiken de berekening van mensen die alleen maar eerlijk handelen omdat het hen voordelen en goede reputatie oplevert. Hierdoor mislukt het.
Wie gewoon eerlijk handelt omdat het zo hoort zal ervoor worden beloond.
4. Conclusie
- Mechanisme van de onzichtbare hand werkt slechts bij minimale moraliteit.
- Mensen vinden een goede reputatie (wat anderen van ons denken) nog steeds belangrijk. We willen betrouwbaar zijn, vertrouwd worden en goed overkomen in het sociale leven en dus gaan we authentiek ethisch
