De triple bottom line behoort tot de eerder klassiek benadering van MVO. Ze werd bedacht door John Elkington. Zoals de naam zelf al verklapt zijn er de bottom lines nl.:

- 1) De sociale bottom line

- 2) De economische bottom line

- 3) De ecologische bottom line deze 3 bottom lines zijn als continentale platen, soms bewegen ze onafhankelijk van elkaar en soms botsen ze en ontstaan er raakvlakken:

- 1) Overlappingszone ecologie en economie ( eco-efficiëntie, schaduwprijzen, groene belasting, …)

- 2) Overlappingszone ecologie en sociale kwesties ( milieu-rechtvaardigheid, intergenerationele rechtvaardigheid, ecologische vluchtelingen, opleiding en training op vlak ecologie, …)

- 3) Overlappingszone economie en sociale kwesties ( bedrijfsethiek, fair trade, mensenrechten, rechten van minderheden, stakeholderskapitalisme, …)

De 3 bottom lines werden omgevormd tot de 3 P’s. De diepere betekenis is Elkington zat niet in deze 3 P’s afzonderlijk, maar in een situatie waar zij overlappen. Ook wordt profit soms vervangen door prosperity, waardoor men de term een diepere betekenis geeft, dieper dan pure winst.

Een 5de vorm van verantwoordelijkheid heeft te maken met zingeving aan je bestaan. Deze verantwoordelijkheid ligt als een schil om de andere 4 (economische, juridische, ethische en filantropische). Zingeving is dus niet alleen een zaak voor het persoonlijk leven.