De Kerk als ergenaam van de Romeinse beschaving

Het Christendom

- 311

erkenning door Constantijn

- Late IV (381 tot 391 – 392)

Christendom als staatsgodsdienst onder Theodosius: katholieke kerk ontwikkelde zich binnen de bestaande structuren van het keizerrijk

- 325: concilie van Nicea

Indeling van het rijk: patriarchen met zetels in Antiochië, Alexandrië, Rome, Constantinopel en Jeruzalem à uitgebreide volmachten over een groot kerkelijk gebied

- Oudste Kerk = in de steden gevestigde hiërarchie waarvan de leiders behoorden tot de oude elites die de Romeinse cultuur verder zetten

Gehiërarchiseerd bestuur

- Territoriale ambten met vast salaris à impliceert schriftelijkheid

- Metropolitanen (provincies)

- Bischoppen (diocesen, civitates)

- Parochiepriesters

- Elitaire recrutering

Culturele erfenis

Taal

- Kerk bedient zich van het Latijn voor liturgie én bestuurszaken

- Zo fungeren als universele organisatie

- Latijn = tot in XII in christelijk Europa de enige geschreven bestuurstaal

Recht

- Codificaties onder Theodosius II

- Corpus Iuris Civilis onder Justinianus = bundeling en systematisering van wetten, procedurerecht en jurisprudentie

- Systematiek wordt overgenomen, wat leidt tot het ontstaan van het Kerkelijk Recht (Ius Canonicum), het geheel van kerkelijke wetten en voorschriften

Literatuur

- Conserverende functie van de Klassieken

- Geestelijken kopieerden en bestudeerden geschriften van christelijke en niet – christelijke auteurs