Infrajudiciële conflictregeling versus rechtsvervolging

In de late middeleeuwen en de nieuwe tijd waren veel jongeren in het straatbeeld. Dit bracht vaak delicten met zich mee over het algemeen in groep of in geritualiseerd verband. Men probeerde op deze manier niet ingeloste vormen van reciprociteit of van gewoonterecht af te dwingen of zijn reputatie en plaats in de samenleving op te bouwen en te verdedigen.

Over het algemeen was er toen een relatief hoge tolerantiegraad en gebeurde er heel wat infrajudiciële conflictregeling. Het staatvormingsproces maakte hier geen einde aan. Bij publieke rechtzetting door de rechtbank werden delicten voornamelijk aangebracht door benadeelden door het indienen van een klacht en een weg uit te stippelen om correctie te eisen. Bij jeugdige daders werd rekening gehouden met verzachtende omstandigheden en deed men vaak pogingen tot informele correctie.

Nu rijst de vraag wie dan wel de criminaliteitsstatistieken bevolkt. Het gaat hier om mensen met weinig sociaal kapitaal, wat wijst op het belang van locale sociabiliteitsnetwerken. Ook hadden zij vaak geen geregeld huishouden en bezetten ze op uitgesproken wijze de publieke ruimte. Dit hing vaak samen met een vorm van geografische mobiliteit: landloperij.