Mobiliteit en migratie in de pre-industriële samenleving

Aanvankelijk beschikt men over weinig transport- en communicatiemogelijkheden. Dit betekent echter niet dat de pre-industriële periode sedentair was: menselijk kapitaal moest in de steden steeds vernieuwd worden om het evenwicht op de demografische balans te herstellen.

Op korte afstand was er een relatief grote mobiliteit. De migratie had hier een sociale en geografische brugfunctie. Er was sprake van lokale en circulaire seizoensmigratie en kettingmigratie in steden. Men spreekt hier ook over stapsgewijze migratie. Op lange afstanden kon migratie echter ook een demografische regelaar voor eventuele bevolkingsdruk zijn (vb. soldaten).

Er bestond ook het fenomeen van gedwongen migratie. Dit gebeurde vaak omwille van religieuze redenen, als demografische regelaar waarbij men migranten naar schaars bevolkte gebieden lokte, om economische redenen en in het geval van strafkolonies (Australië) en slavenhandel.