De held assumeert het noodlot als een manifestatie van vrijheid door het onbewust geweld op zich te nemen als een vrijwillige daad.

-> het is net déze paradoxale bevestiging die Schelling beschouwt als de meest openbare uiting van menselijke vrijheid.

Geen eenheid mens, maar eenheid van het absolute!! Absolute = bewust-bewusteloze werkzaamheid die de mens ‘in de grond’ is en wordt terug gespiegeld door een symbolisch object waar zijn bewustzijn niet bij kan ( = kunstwerk?).

Bij Schelling wordt de oneindige tegenspraak niet in de kunstenaar verzoend (zie Schiller), maar

IN HET KUNSTWERK. -> Kunstwerk = noodlot, onbekend geweld.

-> -> Romantiek = niet zo harmonieus, maar het absolute als onzichtbare wortel van de mens die aan hem pas kan verschijnen in een vreemde andersheid.

De vrijheid in het kunstwerk blijft zo met de natuur verstrengeld dat ze voor het bewuste Ik een mysterie blijft.

Esthetisch spel = rede in harmonie met zintuiglijke -> kunst van deze harmonie= spiegel van de mens.

Schelling wil eveneens tegengestelden verenigen en stelt eveneens de almacht van ! ! de rede in vraag.

Het ‘absoluut identische’ is weliswaar door een intellectuele aanschouwing toegankelijk, maar deze aanschouwing blijft innerlijk, onbewust en dus vervliedend: kortstondig, bliksemend, aan de dood grenzend.

MAAR door het kunstwerk wordt de aanschouwing objectief en dus universeel communiceerbaar.

Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal

-> kunstenaarsgenie = medium van het absolute.

-> kunstwerk = uiting subj - obj, bewust - onbewust scheppingsprincipe (dat tevens het universum in zijn geheel ondersteunt, niet enkel het eindig IK)

-> -> wereld = een zichzelf producerend kunstwerk, dat pas in het kunstwerk als zodanig wordt geopenbaard.

-> -> -> Schelling: één kunstwerk, waarvan alle bestaande kunstwerken onvolmaakte openbaringen zijn.

Enkel het esthetische maakt het mij mogelijk op een bewuste manier een eenheid te beleven die normaal juist door het ontwaken van het bewustzijn ongedaan werd gemaakt.

Kunstenaar!! Produceert als vrij en bewust individu, maar productie eindigt in het onbewuste.

Hij is gedreven door een noodzaak die bewuste wil te boven gaat. Het uiteindelijke product verschijnt als een gunst van een hogere natuur.

-> vrijheid van kunstenaar gedragen door vreemde macht, onafhankelijk van hem of tégenin zijn vrijheid.

Deze macht = eenheid tussen bewust en onbewust, én valt samen met vrijheid van subject.

Dit samenvallen schenkt ‘oneindige bevrediging’.

IK van werkzaamheid bewust -> geen eenheid, wél scheiding. Eenheid -> geen ik om er zich bewust van te zijn.

eenheid tussen duistere natuurkracht en een bewust subject. Deze gaat verloren bij het object worden van een begrippelijk weten.

-> het gebouw waarop de kennis rust nooit kunnen achterhalen. De filosofie is niet op eigen kracht in staat de oereenheid tussen onbewuste activiteit en bewustzijn (tussen natuur en vrijheid) te begrijpen. -> -> De kunst nodig!!

Deze kan eenheid op symbolische manier voorstellen, de onobjectiveerbare eenheid toch in een eindig object laten verschijnen.

Alweer Kantiaanse problematiek omtrent de gekende dualiteit. Natuur ! ! ! ! en vrijheid worden bij Schiller hierin ‘onbewuste zelfproductie en bewuste reflectie’. Romantiek = er moet een subject in de natuur aan het werk zijn.

De natuur is een zichtbaar geworden geest die van buiten gezien slechts blind en onbewust werkzaam is.

Het bewustzijn van het ik is innerlijk en nergens objectief af te lezen.