De eerste wereldoorlog had een grote impact op de Franse literatuur. Tussen de twee wereldoorlogen werd het trauma van de loopgravenoorlog verwerkt. Expressionistische dichters nemen niet de buitenwereld, maar hun eigen ideeën en gevoelens als uitgangspunt. Om die zo kernachtig mogelijk uit te drukken gebruiken ze een heftige stijl met korte regels, weinig leestekens en een vaste strofe indeling.

De Dada-beweging gaat nog verder met als motto ‚alles is kunst: niets is kunst’. Hier kwamen niet altijd meer begrijpelijke teksten uit. Alleen kunstenaars onder elkaar begrepen zoiets. Ze experimenteerde met typografie.

Guillaume Apollinaire heeft een bundel ‚Calligrammes’, waarin de vorm van het gedicht ook de inhoud verbeeld.

De surrealisten halen hun inspiratie uit dromen, die zij zien als de uitlaatklep van het onderbewuste. Zij experimenteerde met ‚écriture automatique’ waar je spontaan opschrijft wat je voor de geest komt. André Breton had de leiding. Louis Aragon en Paul Éluard waren bekende dichters.

Dichters proberen niet langer de werkelijkheid weer te geven, maar abstracte ideeën als liefde, oorlog, dood en het goddelijke uit te drukken, vaak via metaforen. De relatie tussen het zichtbare en het onzichtbare is belangrijk.

Charles Baudelaire

Voorloper van het symbolisme. ‚Les fleurs du mal’: Men is geneigd tot het goede, maar aandoe andere kant is hij slecht. Hij heeft invloed gehad op Arthur Rimbaud en Paul Verlaine, die elkaar goed kennen en beïnvloeden.

Paul Verlaine

Hij geeft niet duidelijk een gevoel weer, maar probeert de impressie weer te geven die dat gevoel in hem oproept, vaak via beelden uit de natuur of steden.

Hij schreef ‚Chanson d’automne’ en ‚Il pleure dans mon coeur’.