Ik heb net vernomen dat ik een hersentumor en ik ben bang. Komt dit vaker voor?

Ja. De meeste mensen die gediagnosticeerd zijn met een ernstige ziekte worstelen met angst en bezorgdheid. Sommige patiënten vrezen lichamelijke handicap, verlies van inkomsten, verlies van de ziektekostenverzekering, of het verlies van de steun van hun familie. Sommige patiënten vrezen chirurgie, radiotherapie of andere behandelingen. Sommige patiënten zijn bang dat ze zullen sterven. De meerderheid van de mensen bang zijn voor wat ze niet kunnen controleren, en er zijn vele aspecten van hersentumoren die onvoorspelbaar en oncontroleerbaar zijn.

Niet alle hersentumoren zijn levensbedreigend. Sommige kunnen chirurgisch worden genezen, en sommige kunnen worden gecontroleerd voor langere tijd met radiotherapie of chemotherapie. Leren over je conditie kan je helpen om te gaan met je angst. Als je bang specifieke aspecten van uw behandeling, raadpleeg dan uw arts, zodat u hulp kunt krijgen bij het omgaan met uw behandeling.

M. L. 's commentaar

Als je niet bang bent, dan ben je niet normaal! Ik was geweldig gevoel, ik stond op het punt om promotie te krijgen tot vice-president. Mijn man en ik hadden het over het starten van een gezin. Ik had geen waarschuwingsborden te hebben. Toen werd ik op een ochtend, en ik heb niet goed voelt. Het volgende wat ik wist, kreeg ik te horen dat ik een hersentumor had. Eerlijk gezegd, ik wist niet wat dat eigenlijk betekende. Mijn man deed veel onderzoek op het internet te vinden zo veel als hij kon over hersentumoren. Ik was bang, maar er leek deze stem in mij dat me te vertellen dat ik goed zou zijn. Ik op een bepaald moment dat had gelezen "kanker is NIET een doodvonnis," en ik dat geloofde.

Het geloof in God en geloven ik zou verzorgd worden ook geholpen om mijn angsten te verlichten. Iemand vertelde me eens dat het geloof was de meest effectieve tegengif voor angst. Dat bleek waar te zijn in mijn situatie. Anderen hebben gesuggereerd dat de hoop is de meest effectieve tegengif voor angst. Ik weet zeker dat er veel verschillende meningen over wat er effectief voor de bestrijding van de strijd tegen kanker beschouwd. Ik bleef geloven dat ik goed zou komen en dat ik zou het door dit alles.

Mijn man, vrienden en familie waren allemaal een ongelooflijke steun voor mij. Geloof me, ik was depressief soms ook. Er waren tijden dat ik veel gehuild. Ongeveer 3 of 4 maanden na mijn operatie-toen ik goed in mijn bestralingen-I leek erg emotioneel voor een periode van enkele weken te zijn. Toen mijn moeder of mijn zus me zou bellen om te zien hoe ik aan het doen was, zou ik gewoon beginnen te huilen. Ik denk dat de realiteit van de situatie had ingesteld inch Mijn artsen vertelden me dat de depressie ook kon zijn in verband met mijn medicatie. Op basis van alles wat ik ofwel voelde mezelf, elders gelezen, of gehoord van anderen, het is heel natuurlijk om negatieve gevoelens over de diagnose die je hebt gekregen te hebben. Je hebt te maken met het feit dat je leven is veranderd. U zult waarschijnlijk ervaren andere gevoelens, zoals ontkenning en wrok. Tijdens de eerste stadia, zult u waarschijnlijk een beetje verdoofd om het allemaal geworden. Nogmaals, dit alles is normaal. Ik ervoer al deze gevoelens, maar op een gegeven moment na de realiteit van de in situatie, realiseerde ik me hoe belangrijk het voor mij was om na te denken over hoe ik die negatieve gevoelens zou kunnen nemen en om te zetten in positieve energie. Om een of andere reden, ik bleef maar denken dat dit mij overkomen met een reden. Mijn man bleef maar denken: "Waarom ML?" En "Wat heeft ze gedaan in haar leven om dit te verdienen?"

Uiteindelijk, een gevoel van acceptatie in dat de manier veranderd waarop we leefden ons leven vanaf dat moment. Duane en ik heb openlijk praten over mijn diagnose en hoe het ons leven veranderd. Ik had hem nodig om me te veel van de details die plaatsvond vroeg op omdat ik ze niet kon herinneren vertellen. Duane was doodsbang dat hij me ging verliezen binnen het eerste jaar van mijn diagnose. Ik voelde me alsof ik had sterk voor hem te zijn omdat hij zo bang dat hij me zou verliezen. Ik denk dat de gedachte van mij niet zijnde de "'hetzelfde ML" bang hem bijna evenveel als de gedachte van mij volledig verliezen. We spraken over al deze gevoelens, en we mogen onszelf ongelukkig terwijl we deze discussies. We hebben altijd geprobeerd om dergelijke discussies op een positieve note.We eindigen 'zou zeggen dat we dit op een dag zou vechten op een tijd en gaan met wat ons gegeven is.

Deze hele situatie eigenlijk bracht Duane en ik dichterbij. We waren heel dichtbij geweest, maar het omgaan met nieuws van deze omvang was iets dat geen van ons ooit had te doen. We vonden dat we hingen aan elkaar voor steun en kracht. Ik vond ook een grote mate van comfort en kracht in mijn geloof. De kerk en mijn voorganger waren er voor mij en bad voor mij de hele tijd. Ik kan niet eens beginnen te vertellen hoeveel mensen vertelden me dat ze aan het bidden waren voor mij, en ik geloof dat een persoon die wordt gebeden voor krijgt ook sneller.

Sinds mijn diagnose, ik voel me als mijn persoonlijke leven is ten goede veranderd. Ik heb gehoord dat anderen hetzelfde zeggen. Ik denk dat het komt omdat je gedwongen bent om een goede kijk op hoe je leven was voordat de diagnose van een hersentumor te nemen. Je krijgt een kans om opnieuw te evalueren uw leven en veranderingen ten goede te maken. Ik begon te proberen te achterhalen wat "bericht is verzonden naar mij" en wat ik moest doen met de boodschap die ik kreeg. Ik vraag me soms af of dit allemaal gebeurde omdat het een manier was om me te krijgen om andere mensen te helpen met hersentumoren. Door het delen van mijn verhaal van te maken met een kwaadaardige hersentumor, kon ik anderen helpen om ook positiv over hun situatie. Ik heb nagedacht over dit zo vaak, en elke keer krijg ik een ander antwoord. Deze dagen, ik probeer gewoon mijn best doen om een goed leven te leiden. Ik probeer een goede invloed op anderen die kunnen omgaan met een aantal van dezelfde problemen die ik heb meegemaakt met een hersentumor zijn.