Wat is de G-spot? Werkelijk bestaat het?

De Gräfenberg plek, beter bekend en aangeduid als de G-spot, is vernoemd naar de in Berlijn gevestigde gynaecoloog Ernst Gräfenberg, die voor het eerst een artikel in het International Journal of Seksuologie in 1950 met de titel "De rol van de urethra in Female Orgasm gepubliceerd. "In dit artikel Gräfenberg stelt dat de clitoris is niet de enige anatomische structuur verantwoordelijk voor vrouwelijke seksuele opwinding, het lenen van een betonnen anatomische structuur aan de theorieën van vaginale orgasme. In zijn gynaecologische onderzoek van vrouwen, Gräfenberg meldde de ontdekking dat "een erotische zone. . . kon worden aangetoond op de voorste wand van de vagina langs de loop van de plasbuis. "De G-spot werd later gepopulariseerd door Lada's, Whipple, en Perry met de publicatie van hun baanbrekende boek over vrouwelijke seksualiteit, de G-spot en Andere recente ontdekkingen over de menselijke seksualiteit, en het bekend als een erogene zone die, wanneer gestimuleerd, leidt tot een hoge mate van seksuele opwinding en krachtige orgasmes is geworden.

Omdat het eerste bewijs voor het bestaan van de G-spot is bijna uitsluitend gebaseerd op anekdotisch bewijs, verschillende wetenschappelijke onderzoekers in het midden tot eind jaren 1980 wilde strenger en methodisch de leerstof te evalueren. Hoch en medewerkers bestudeerden vaginale erotische gevoeligheid bij 56 vrouwen door een sexologic onderzoek van de vagina weefsel. De vrouwelijke proefpersonen in dit onderzoek werden geselecteerd uit een groep van 59 koppels die ervoeren seksuele klachten in verband met anorgasmie, of het onvermogen om een orgasme te bereiken. Sexologic onderzoek omvatte een gedetailleerde gynaecologische en lichamelijk onderzoek waarbij digitale verkenning van de vaginale wand door een getrainde zorgverlener, terwijl de patiënt werd gevraagd om kennis te nemen van de wijzigingen in sensatie te nemen over verschillende locaties in de vagina. In plaats van het vinden van een enkele erogene zone, Hoch en medewerkers geconcludeerd dat de gehele voorste vaginawand was erotisch gevoelig in de meeste vrouwelijke proefpersonen.

Veel onderzoekers geloven dat de G-spot is geen specifiek discrete structuur, maar eerder een verzameling erogene zones voornamelijk gelegen op de bovenste voorwand en in het onderste achterste vaginawand. Dit is een gebied in de vagina die zeer gevoelig diepe druk. Davidson en collega's anoniem ondervraagd 2.350 professionele vrouwen over hun persoonlijke beleving van hun eigen seksuele anatomie. Van de 1245 vrouwen die reageerden, 84,3% van mening dat een uitzonderlijk krachtige en gevoelige gebied bestond in de vagina. De waargenomen gebieden van locatie werden gevarieerd onder de respondenten, echter, met inbegrip anterieure vaginawand (55,1%), vaginale achterwand (7,3%), de bovenste de vagina (46,1%), en lagere de vagina (21,5%).

Vrouwelijke ejaculatie

Veel seksuele zorgverleners geloven dat op de juiste wijze gestimuleerd, kan de G-spot zwellen en leiden tot een orgasme bij veel vrouwen. Op het moment van orgasme, veel ejaculaat via de urinebuis wat vloeistof die chemisch vergelijkbaar mannelijke ejaculaat maar geen zaadcellen bevat.

Ongeveer 10-40% van de vrouwen ejaculeren, en de hoeveelheid kan worden van een strooi een stroom, daalt tot eetlepels, de meeste vrouwen kunnen ademen in plaats van spurt vloeistof. De vloeistof of ejaculaat is uit urethra en komt tijdens een orgasme. Het wordt vaak genegeerd door verloskundigen en gynaecologen, en veel vrouwen verwarren dit met plassen. De link tussen de G-spot en vrouwelijke ejaculatie is afkomstig van originele papieren Gräfenberg dat merkte het mogelijke bestaan van een dergelijk fenomeen in reactie op vrouwelijke seksuele opwinding en orgasme. Chemische analyse van vrouwelijke ejaculaat bleek hogere niveaus van prostaat zure fosfatase dan preorgasmic urinemonsters en aanzienlijk lagere ureum en creatinine niveaus.