U kunt dezelfde dingen die je zei ze voordat ze kanker had gezegd. Wees niet bang om de ziekte te noemen, maar wonen dicht bij hun antwoorden. Dit betekent niet alleen luisteren naar de woorden, maar ook de toon van de stem en lichaamstaal te observeren. Sommige mensen willen praten over hun kanker, terwijl anderen dat niet doen. En hoe ze nu reageren kunnen de volgende keer zie je ze veranderen, dus het is niet een slecht idee om in te checken met hen af en toe door nogmaals te vragen of ze willen praten. Als ze liever hun kanker niet te bespreken, weten ze tenminste waar je om geeft en bereid zijn te luisteren als ze klaar zijn. Trouwens, het is niet altijd nodig om te praten over de kanker, en zeker zijn er vele andere dingen die ze zouden genieten met een gesprek over.

Indien en wanneer een persoon met kanker wel besluit om te praten, kan het beter zijn gewoon om goed te luisteren naar wat hij of zij te zeggen in plaats van om dingen die je denkt dat de persoon zich beter voelt zeggen. Als je iets wilt bemoedigend zeggen, herinneren de persoon van zijn of haar persoonlijke sterktes of hoe goed hij of zij had moeilijke tijden in het verleden overleefd. Focus op echt te luisteren naar wat de persoon met kanker zegt. Herformuleren wat hij of zij u heeft verteld en zeg het terug naar hem of haar. Deze vorm van communicatie kan onnatuurlijk om je lijkt op het eerste, maar het kan een effectieve manier om te tonen dat je luistert naar wat de persoon zegt te zijn.

Probeer niet om advies te geven, tenzij het wordt gevraagd. Houd in gedachten dat het praten over andere mensen die je kent die dezelfde diagnose of een vergelijkbare ziekte hebben gehad kan overkomen als tweede-raden van de specifieke beslissingen van een persoon met kanker heeft gemaakt of als een kritiek op hoe hij of zij de ervaring heeft behandeld in algemeen. Stop niet te bellen of een bezoek, tenzij hij of zij specifiek vertelt om te stoppen met communiceren. En, niet anderen te vertellen over de diagnose of het gedeeld met u, tenzij u toestemming heeft van de patiënt informatie. Vertrouwen is vooral belangrijk op dit moment.

Mark's reactie:

Fundamenteel, wanneer een vriend of familielid vertelt dat ze kanker heeft, er is niet veel wat je kunt, of zelfs moet zeggen: je moet gewoon proberen om hen te luisteren. Wanneer een mannelijke vriend van mij, Frank, legde me over zijn lymfoom, ik heb niet echt veel zeggen behalve dat ik dacht dat hij zou moeten gaan een second opinion-het leek niet alsof zijn arts vertelde hem wat hij nodig had te weten. Na hem eerst te vragen, maakte ik dan een poging om uit te gaan en een aantal goede artsen die kwam sterk aanbevolen. Frank is niet goed geïnformeerd over computers of het internet, dus doet het voor hem redde hem wat problemen. Ik vraag hem niet over zijn kanker-Ik liet hem over praten wanneer hij wil.

Er zijn een heleboel dingen die je moet niet zeggen. Als het horen van uw vriend heeft kanker maakt je ongemakkelijk, zou je reageren door al te sympathiek en gealarmeerd, of anders grap het ongemak weg, en geen van beide reactie is zeer behulpzaam. Het beste is om kwestie-van-feit over het onderwerp en ondersteunend te zijn, dringen er bij de persoon te praten als hij of zij wil. Humor heeft wel zijn plaats-er zijn tijden dat het zijn stompe, op een humoristische manier, kan helpen je vriend om beter om te gaan. Bijvoorbeeld, een vriendin, Janet, die heeft een hersentumor, werd twijfelen over het doorgaan met haar operatie, want, zei ze, "ik wil niet kaal te zijn." Ik vertelde haar, "Kaal is tijdelijk, dood is permanent. "En ze lachte. Maar toen gaf ze wat ik al had bedacht, dat was dat ze bang was om te sterven tijdens de operatie, en ik laat haar over praten. Praten heeft haar gedachten niet veranderen elke over de operatie-ze nog niet heeft gehad, en elke dag dat ze treuzelt riskeert haar leven-maar in ieder geval kan ze praten over haar echte angsten nu en is niet zo bang voor het vooruitzicht .

De drie belangrijkste soorten behandelingen oudsher chirurgie, radiotherapie en chemotherapie zijn. Chirurgie, die kanker behandelt door het verwijderen van het kankerweefsel uit het lichaam (meestal door te snijden), is de oudste vorm van behandeling. In het verleden, werd aangeduid als de "gouden standaard" behandeling omdat verondersteld om de behandeling die meestal tot een genezing. Chirurgie is echter geen behandelingsoptie voor vele kanker, zoals leukemie en andere bloedkanker, of wanneer de ziekte door het lichaam uitspreiden. En voor andere kanker zoals prostaatkanker, andere behandelingen zoals bestralingstherapie bewezen even effectief.

Radiotherapie, zoals chirurgie, gericht bepaalde gebieden in het lichaam te behandelen. Er werken hoog energetische straling of subatomaire deeltjes die het DNA van kankercellen beschadigen en interfereren met hun groei, waardoor het krimpen van de tumor, of geheel elimineren. Chemotherapie werkt ook door te interfereren met de groei en reproductie van kankercellen, maar in plaats van radiotherapie, gebruikt toxische medicijnen, de antikankergeneesmiddelen. Chemotherapie verschilt van stralingstherapie en chirurgie omdat het meestal een systemische therapie: in plaats van het behandelen van een lichaamsdeel, behandelt kanker gehele body.With drie belangrijke therapieën chirurgie, radiotherapie en chemotherapie een groot probleem heeft altijd hoe gezond weefsel sparen van de sterke effecten van de behandeling, met andere woorden, het omgaan met de bijwerkingen. Mensen gelijk chemotherapie, in het bijzonder met misselijkheid en haaruitval of stralingstherapie met vermoeidheid, maar afhankelijk van de specifieke behandeling-welke medicijnen worden gebruikt of hoe de radiotherapie wordt toegediend-bijwerkingen worden gecontroleerd of verminderd, of ze kunnen niet zelfs helemaal voorkomen.

De afgelopen jaren veelbelovende nieuwe benaderingen van de behandeling van kanker ontwikkeld. Een is immunotherapie of biologische therapie, welke delen van het lichaamseigen immuunsysteem om de ziekte te bestrijden gebruikt. Voorbeelden van biologische therapie omvatten monoklonale antilichamen (die zich hechten aan het oppervlak van kankercellen en interfereren met de werking) en de ontwikkeling van een aantal experimentele kankervaccins die mogelijk kunnen behandelen (in tegenstelling voorkomen) kanker in de nabije toekomst. Gentherapie, anderzijds, probeert kankercellen lossen door het vervangen van hun ontbrekende of afwijkende genen met normale cellen of blokkeren van de genen die belangrijk zijn voor de functie of groei van de kankercel zijn. Antiangiogenesis therapie is een ander type van behandeling die zich richt op het blokkeren van de groei van nieuwe bloedvaten te kankergezwellen, die zij nodig hebben om te overleven. Wat al deze nieuwe 'gerichte' therapieën delen is een veel nauwkeuriger benadering aanvallen kanker, die probeert de onbedoelde schade aan gezonde cellen en weefsels door "targeting" specifieke delen van kankercellen of eiwitten die bijdragen aan de groei beperken.

Er is voortdurende verfijning van de drie traditionele wijzen van behandeling (chirurgie, radiotherapie en chemotherapie). Samen met de belofte van de nieuwe benaderingen zojuist heb geschetst, is er een groter gevoel van hoop rond de behandeling en genezing van kanker dan er ooit eerder geweest. Nu, kanker is niet de "gevreesde ziekte" van het verleden dat veel mensen gelijkgesteld met de dood. Ook al meer kankerbehandelingen bestaan en vele soorten kanker wordt meer effectief behandeld met een grotere kans op genezing, het feit blijft dat veel kankers komen nog steeds met een slechte prognose. Zelfs wanneer behandelingen maken het mogelijk om te denken van sommige vormen van kanker als chronische aandoeningen, kunnen deze behandelingen nog steeds uitdagen patiënten-en hun families en vrienden-met hun fysieke, emotionele en sociale eisen. Het is onze overtuiging dat deze uitdagingen wordt voldaan, voor een groot deel door het onderwijs en de ondersteuning van de mantelzorgers van de persoon met kanker.