eenheid tussen duistere natuurkracht en een bewust subject. Deze gaat verloren bij het object worden van een begrippelijk weten.

-> het gebouw waarop de kennis rust nooit kunnen achterhalen. De filosofie is niet op eigen kracht in staat de oereenheid tussen onbewuste activiteit en bewustzijn (tussen natuur en vrijheid) te begrijpen. -> -> De kunst nodig!!

Deze kan eenheid op symbolische manier voorstellen, de onobjectiveerbare eenheid toch in een eindig object laten verschijnen.

Alweer Kantiaanse problematiek omtrent de gekende dualiteit. Natuur ! ! ! ! en vrijheid worden bij Schiller hierin ‘onbewuste zelfproductie en bewuste reflectie’. Romantiek = er moet een subject in de natuur aan het werk zijn.

De natuur is een zichtbaar geworden geest die van buiten gezien slechts blind en onbewust werkzaam is.

Het bewustzijn van het ik is innerlijk en nergens objectief af te lezen.

Een activiteit enerzijds en een reflectie daarop anderzijds.

-> In strijd met zichzelf

-> -> Als er een intellectuele aanschouwing bestaat, eentje waarbij de oneindige productiviteit van het IK zichzelf beschouwt zonder de eenheid met zichzelf te verliezen, dan kan die beschouwing* enkel onbewust zijn. (*contemplatie in het Hoens)

-> De eenheid tussen sub en ob = een IK (een instantie die er voor zichzelf is).

-> -> een puur bewustzijn, subject dat zichzelf produceert (theorie en praxis (fancy woord voor praktijk) zijn bij Schelling verstrengeld.)