De klassieke conditionering
- Gepubliceerd in Psychologie
- Lees 2256 keer
Leren om een gebeurtenis met een andere te associëren
Conditioneren = link leggen tussen een stimulus en een reactie
Grondlegger: Pavlov (1849-1936)
Onvoorwaardelijke stimulus en reactie = reflex
Experiment Pavlov:
Fase 1
Onvoorwaardelijke stimulus(OVS) onvoorwaardelijke reactie(OVR)
Fase 2
(neutrale stimulus(NS) + onvoorwaardelijke stimulus(OVS)) onvoorwaardelijke reactie(OV)
Fase 3
Voorwaardelijke stimulus(VS) voorwaardelijke reactie(VR)
HOND Voorbeeld uit eigen leven
Steak kwijl Buikpijn ziek
Bel + steak kwijl Mosselen + buikpijn ziek
Bel kwijl Mosselen ziek
- Kenmerken van de klassieke conditionering:
Uitdoven
Bv. wanneer men bij de hond een aantal keren alleen het belletje liet horen
ging de hond minder speeksel en na een tijdje zelfs helemaal geen
speeksel meer afscheiden
Prikkelgeneralisatie
= het aanleren van een nieuwe voorwaardelijke prikkel gebeurt vlugger
wanneer de voorwaardelijke prikkel dicht aanleunt bij de eerste prikkel.
Bv. de hond zal vlugger reageren bij het horen van een hoge of lage beltoon
dan bij het horen van een saxofoon
Prikkeldiscriminatie
= het tegenovergestede van prikkelveralgemening.
Bv. zo kan je erin slagen de hond met dezelfde reactie te doen reageren op een
metronoom, de hond watertande uitsluitend bij een bepaalde snelheid van
het tikken van de metronoom, niet bij andere snelheden
Experiment John Watson
Baby Albert
Zelfde principe als Pavlov:
1.OVS (geluid) OVR (angst)
2.NS (rat) + OVS (geluid) OVR (angst)
3.VS (rat) VR (angst)
Klassieke conditionering word vaak gebruikt in de reclame
Bv. een knappe vrouw langs een wagen zetten
