Stabiliteit van temperament

Het begrip “temperament” impliceert stabiliteit. Vele studies geven steun aan het idee van stabiliteit op lange termijn.

MAAR stabiliteit is meestal laag tot matig
 Grootste reden is dat temperament zichzelf ontwikkelt met leeftijd.
Bv. de betekenis van het activiteitsniveau verandert. Een actieve, wriemelende baby heeft de neiging heel opgewonden en oncomfortabel te zijn. Wanneer kinderen op zichzelf beginnen te bewegen, is het omgekeerde waar. Een actieve kruiper is meestal alert en geïnteresseerd in het exploreren, terwijl een inactieve baby dan angstig en teruggetrokken (verlegen).

Daardoor zijn predicties op lange termijn pas mogelijk van het 2^e levensjaar en later. Het is ook zo dat het temperament van kinderen zelden verandert van het ene extreme naar het andere.

2 – 3 jarige met angstige en negatieve, irriterende temperamenten die rustige, steunende parenting ondervinden, zijn beter in het managen van hun reactiviteit. Ze zijn meer geneigd om hun moeilijkheden gedurende de vroege schooltijd te doen dalen.

Er zijn vele factoren die een rol spelen bij stabiliteit:

• Ontwikkeling van biologische systemen
• Bewuste controle
• Opvoedingservaringen