Uitgestelde imitatie

Dit komt al vroeger voor dan Piaget beweerde

• vanaf 6 weken!
  -> Kinderen die een gelaatsuitdrukking van een volwassene die ze niet goed kende, imiteerden deze
  uitdrukking wanneer ze aan dezelfde volwassene blootgesteld werden de volgende dag.
• Vanaf 6 maanden gaan kinderen de activiteiten van volwassenen met objecten imiteren.
  -> Men laat een pop aan kindjes zien. Ze nemen de handschoen er van af en rammelen er eens mee

zodat dat geluid maakt (er zit een belletje in) en daarna doen ze de handschoen weer aan. De
volgende dag wordt de pop weer aan de kindjes getoond en ze zijn meer geneigd om die handelingen
te herhalen dan de controlegroep die de pop nog nooit gezien hadden. Ook is het zo dat wanneer de
eerste dag ook een tweede pop werd getoond waar ze niets mee deden, gingen de kinderen de
tweede dag ook met de handschoen van die tweede pop rammelen

• Vanaf 12 – 18 maanden gaan ze over een langere periode imiteren (soms maanden tussen) en gaan ze ook imiteren over verschillende contexten heen
  -> Kinderen gaan thuis een handeling nadoen die ze bij de kinderopvang of op televisie geleerd hebben

• Vanaf 14 maanden gaan kinderen meer doelgericht imiteren dan toevallige gedragingen
  -> Als deze kinderen een volwassene een ongewone gedraging zien doen voor de fun zoals het licht aandoen met
  hun hoofd, dan gaan ze dit gedrag nadoen enkele weken later. Maar wanneer de volwassene het licht met
  zijn/haar hoofd aandoet omdat zijn/ haar armen volzet zijn, dan apen kinderen dit niet na en gebruiken ze een
  efficiëntere handeling, nl. het licht met hun vingers aandoen.

Rond 18 maanden kunnen kinderen acties imiteren die een volwassene proberen te volbrengen, maar waar ze niet volledig in slagen
-> Een moeder probeert rozijnen in een mandje te doen maar dit lukt niet goed en sommige vallen er
langs. Een momentje later gaat het kindje de rozijnen die er langs gevallen zijn oprapen en bij in het
mandje leggen wat er op wijst dat hij/ zij het doel van de mama heeft begrepen.