Theorie 1: de tabula rasa

Plato maakt gebruik van metaforen in zijn theorieën, in deze theorie gebruikt hij de metafoor van wastablet. Hij stelt het geheugen voor als een wastablet en alles wat we willen herinneren wordt hierin ingeprent, waardoor we bepaalde zaken nog kunnen herinneren. De woorden „inprenten‟ en „impressie‟ komen letterlijk van de metafoor van de wastablet.

Theorie 2: de metafoor van de vogelkooi.

Het geheugen wordt hier beschouwd als een opslagruimte. Kennis bestaat uit 2 manieren: kennis bezitten en kennis hebben:

• Opslag: vogel in hok (kennis bezitten)
• Kennis hebben: vogel in de hand (kennis wel hebben, maar niet kunnen herinneren)
• Vergissen: verkeerde vogel vast

Bij deze metafoor worden ervaringen als het ware bewaard in een gesloten ruimte, vandaar de woorden „opslagcapaciteit‟ en „zoekprocessen‟.

Plato beweerde dat er drie vormen van de ziel zijn die overeenstemmen met drie klassen van mensen. Hij heeft als het ware een hiërarchie opgesteld van de mens:

• Leidende klasse (filosofen) – de rationele ziel (in het hoofd) -> De rationele ziel wordt als hoogste geacht. Het wordt gezien als de enige onsterfelijke.
• Beschermende klasse (soldaten, magistraten, functionarissen) – de spirituele ziel (in borst): GLORIE EN ROEM
• Productieve klasse (werkers, kooplui) – de begerende ziel (in de buik en de genitaliën): voedsel, seks, geld; dus ZELFBELANG ->De begerende ziel wordt als laagste geacht. Tijdens de klassieke periode werd zelfbelang gezien als iets zeer laag.
• Voedsel en seks zijn zaken die begeerd worden door zowel dieren als mensen.Volgens Plato is kwaaddoen niet uitsluitend een gevolg van onwetendheid (cfr. Socrates), maar ook van onvoldoende controle over spirituele en begerende ziel.

Deze begerende ziel is dan ook een ziel die moeilijk te controleren is. Deze drie vormen van de ziel zijn proportioneel verdeeld in de drie maatschappelijke klassen, het is dus niet zuiver het rationele. Deze ratio is meer dan sturende instantie. Het is een speciale vorm van eros („liefde‟) die aangetrokken wordt door het schone en het goede op zich. Het opstijgen naar het hogere is dus geen louter rationele kwestie.