Hiërarchie van de formele rechtsbronnen
= onze algemene rechtsbeginselen: iets wat de jurist uit alle rechtspraak is gaan afleiden. Zaken die fundamenteel zijn aan onze democratische staat, die ongeschreven zijn en een algemeen aanvaard rechtsgevoel zijn.
bv: onpartijdigheid van de rechter is een rechtszekerheids beginsel
bv: rechtsmisbruik: je hebt wel recht, maar je moet deze niet misbruiken
het schoorsteen arrest: ik ga buurman pesten door schoorsteen te plaatsen opdat de buurman geen zonlicht meer heeft. In principe zou dit wel mogen, want een mens mag op zijn eigendom doen wat hij wilt, maar dit is recht misbruiken.
Deze formele rechtsbronnen staan eigenlijk op hetzelfde niveau als de grondwet, al staan ze er niet in
bv: redelijk termijn: zaken die verjaren of zaken die te lang op zicht laten wachten op een proces kan veroordeelt worden, ook al staat dit niet in het wetboek geschreven
We maken een onderscheid tussen gewoonten en gebruiken:
Gewoonten staan niet in de wet, maar komen zo vaak voor dat de goegemeente het als vanzelfsprekend neemt (bv: de koning stelt een formateur aan).
Gebruiken hebben echter wel een politieke sanctie tegenover zich staan ( bv: alles met de koning wordt in het geheim besproken)
Rechtspraak geen precendenten werken heeft, dwz: een uitspraak heeft geen bindende waarde voor een heel volk. Een andere rechtbank is er niet door gebonden (een lagere rechtbank hoeft een hogere niet te volgen in zijn beslissingen).
Normen die door de rechtspraak
Rechtsleer: wat auteurs schrijven
Normen die door de rechtspraak/rechtsleer direct of indirect worden afgeleid uit pricnipes die aan de gehele rechtsorde ten grondslag lliggen
