De dood

- culturele verschillen

1. ME/traditionele maatschappijen

→ dood is veel meer zichtbaar dan vandaag

→ duidelijk besef verband tussen dood en opeenvolging van generaties: individuen voelen zich meer een deel van een familiegroep of van een gemeenschap die blijft voortbestaan

 secularisatie: men gaf een religieuze betekenis aan de dood: men ruilt het leven voor een nog beter leven

2. Moderne wereld

→ sterven in afzondering, verwijderd van vrienden en verwaten

→ einde van het individuele leven, en niet als fase in het proces van de vernieuwing van het leven en de opvolging van de generaties

→ Secularisatie (vermindering van de rol van godsdienst en kerk in het maatschappelijk leven): moeilijk om zin te geven aan de dood, meestal het pure afbreken van het leven , iets beangstigends dat men op afstand moet houden en waar niet over gepraat wordt

• Manier van begraven: snel en efficiënt
• Rouwadvertenties: men spreekt steeds verbloemend over de dood : heeft afscheid genomen  overleden, bezweken, tot ontbinding overgegaan

→ Dood is vandaag aan de zintuigen en publieke leven ontrokken

→ De dode sterft geïsoleerd, rouwproces is geprivatiseerd maar leidt ook tot onverwerkt verdriet

=> Aan de zintuigen ontrokken + aan de zin ontrokken

~ Kenmerk moderne samenleving: illusie /gedachte dat je de wereld kan controleren/beheersen ( dood: de wereld is niet maakbaar)

→ De laatste 20 jaar ziet men echte een nieuwe tendens, nl. die van het thuis sterven