Wie controleert de blockchain?

Een blockchain wordt niet gecontroleerd van bovenuit. Er bestaat niet zoiets als een centraal punt waaruit alles vertrekt.

Elk block is gelijkwaardig en wordt gecontroleerd door de maker ervan. Dit heeft voor gevolg dat alle medewerkers van een blockchain evenveel macht en mogelijkheden hebben om de goede werking van een blockchain te controleren. Dit heeft als groot voordeel dat het zo onmogelijk wordt dat iemand als het ware alle autoriteit naar zich toetrekt.

Al wie deelneemt aan een blockchain, vormt op zich een knooppunt of node en is op zich ook in staat om alle anderen te controleren. Zo wordt de hele blockchain beschermd tegen kwaadwillende manipulatie en wordt gegevensvervalsing tegengegaan.

Wat zijn de bestanddelen van een blok

Een blok uit een blockchain bestaat uit diverse onderdelen, die meteen ook een inzicht geven in de werking van een blok:

• De hash van het vorige blok. Deze hash mag niet worden verward met een hashtag, want de hash van een bitcoin bestaat uit een hexadecimaal getal.
• De feitelijke gegevens die in het blok worden bewaard.
• De nonce: dit is een veld van 32 bit. De waarde hiervan wordt bepaald in functie van het aantal nullen in de hash.
• De datum en tijd waarop het blok is gevonden.

Door te werken met blokken, worden gegevens over verschillende eenheden verspreid. Eens een blok volledig is opgebouwd, kan het niet meer worden veranderd. Dit zorgt ervoor dat gegevens uit het verleden heel nauwkeurig kunnen worden bewaard.

Wat zijn de verschillen met een klassieke database?

Het is duidelijk dat een blockchain gelijkenissen vertoond met een database. Toch is het duidelijk dat de klassieke database niet altijd tegemoet komt aan alle eisen van de gebruikers of van wie ze wil raadplegen. Om hiervan een beeld te kunnen krijgen, bekijken we even hoe een klassieke database werkt.

Welke instellingen gebruiken de blockchaintechnologie?

Behalve in banken en in financiële instellingen wordt ook in andere organisaties met verschillende vormen van databases gewerkt. Ook onze identiteitsgegevens worden in een database bijgehouden.

Hetzelfde geldt voor medische gegevens en de gegevens die de Kamer van Koophandel bijhoudt over bedrijven. Eén ding hebben al deze databases met elkaar gemeen.

Het zijn gegevens met een officieel karakter. Ze worden op een centrale plaats bewaard. Dit lijkt veilig, maar houdt ook in dat we als burgers op de veiligheid en de correcte behandeling van onze gegevens moeten vertrouwen op de overheid.

Weinig aansluiting op andere databases

Het centrale beheer van gegevens heeft niet alleen voor gevolg dat de gegevens sterk afgeschermd zijn, maar dat ook de veiligheid op het spel staat op het moment dat databases gelinkt moeten worden aan andere systemen die vertrouwelijke gegevens. Het gevoel van veiligheid van dit gesloten systeem is dus relatief.

De oplossing voor de problemen met traditionele databases.

Waar een traditionele database in de meeste gevallen een gesloten systeem is, is de blockchain technologie gebaseerd op het peer-to-peer principe. De peer-to-peer techniek werd al eerder gebruikt voor het delen van muziekbestanden op Napster, Bittorrent, Kazaa en soortgelijke platformen.

Het grote verschil met een klassieke database is dat hier het principe van openheid wordt gehanteerd in plaats van gebruik te maken van een gesloten systeem. Ook de blockchain hanteert dit open principe. Een groot deel van de database wordt niet langer bewaard op je eigen pc, maar in het netwerk.

Zo is iedereen die deel uitmaakt van het netwerk in staat om te verifiëren of alle gegevens kloppen. Sjoemelen of valsspelen behoort zo niet langer tot de mogelijkheden. Je kunt hier spreken van een hoge graad van sociale controle onder de gebruikers. Dit gegeven maakt dat de blockchain staat voor veiligheid. Het is daarom niet te verwonderen dat deze technologie ook haar weg vond naar de reguliere bankwereld!