linkshandigen
- Gepubliceerd in Gezondheid
- Reageer als eerste!
zijn beide delen van de hersenen minder gelateraliseerd. Zelfs bij schade aan links kunnen ze vaak nog goed praten.
zijn beide delen van de hersenen minder gelateraliseerd. Zelfs bij schade aan links kunnen ze vaak nog goed praten.
s links vanaf de geboorte groter dan de rechterhelft. Links is dus vanaf het begin gespecialiseerd voor spraak.
Soms wordt de corpus callosum doorgesneden om epilepsie te genezen. Het idee is om te voorkomen dat een seizure zich verspreidt naar de andere hersenhelft. Mensen kunnen goed overleven, maar hebben problemen met stimuli die in maar 1 helft van het veld worden gepresenteerd:
Split-brain patients.
Door de snede kunnen de hersenhelften niet goed communiceren. Als de input het linkerdeel v/d hersenen inkomt, dan kan de persoon het benoemen, maar het rechterdeel is niet goed in spraak, en als het daar binnenkomt, dan kan de persoonm het niet benoemen.
Met de wada test kan bepaald worden welk deel v/d hersenen dominant is. Sodium amytal wordt in de carotid artery van een zijde van het hoofd geinjecteerd en ‘verlamd’ 1 hersendeel. Minder gevaarlijk is de selective listening task waarbij de persoon een koptelefoon opkrijgt en verschillende woorden in beide oren te horen krijgt. Mensen horen vaak de woorden aan de andere kant v/h lichaam v/d dominante hersenhelft.
Voor mensen met een split-brain voelt het soms alsof er twee mensen in één lichaam zitten.
verspreidt zich door de beide hersenhelften.
De hersenhelften zijn verbonden (mostly) met zintuigelijke receptoren van de andere zijde van het lichaam. Ook de motor control is meestal beperkt tot de andere zijde.
Informatie tussen de hersenhelften wordt uitgewisseld via de corpus callosum, de anterior commisure, de hippocampal commisure en andere kleine verbindingen.
De hersenhelften zijn geen spiegelbeelden van elkaar. Links is voornamelijk voor spraak, rechts voor de rest. De verdeling van taken heet: lateralization.
zij de mechanismen complexer. Het primaire systeem is long-term potentiation. Bij deze methode worden dendrieten gevoeliger gemaakt voor volgende prikkels (kan uren, dagen of weken duren). Een rol hierbij spelen AMPA en NMDA receptoren (beiden voor glutamate).
is een versterking van de response door een eerdere sterkere stimulus. Deze versterking van de response treedt op doordat een facilitating interneuron de presynaptische terminal prikkelt en de potassium poorten blokkeert. Hierdoor blijft de action potential langer bestaan en komen er meer neurotransmitters vrij.
is een vermindering van de response op een stimulus. Bij de aplysia lijkt de habituatie op te
treden in de overgang tussen de zintuigneuron en de motorneuron.
veel onderzoek naar leren gedaan. Het zenuwstelsel is daar minder complex, maar de werking is vergelijkbaar. Dit focust zich met name op de aplysia – een zeeslak.
treedt op bij iedereen gedurende de vroege jeugd. Mogelijk omdat de hippocampus nog niet volgroeit is. Declaratieve herinneringen worden dan moeilijker opgeslagen. Maar dat klopt toch niet helemaal, want kinderen zijn daar best goed in.
speelt mogelijk een rol in de preventie. Ook drugs die acetylcholine-receptoren in de basal ganglia prikkelen kunnen helpen.
ontstaat door een fout gen dat het eiwit amyloid precursor verkeerd splitst. De variant heet amyloid beta protein 42 dat de werking van glia en neuronen blokkeert. Bovendien hoopt tau zich meer op de in de hersenen. De ophoping vormt plaques (dode neuronen en glia) en tangles (dode soma). Schade vindt plaats in de basal forebrain en een deel v/d hersenen dat communiceert met de hippothalamus.
wordt veroorzaakt door een gebrek aan lang thiamine (door alcohol) dat nodig is voor de metabolisatie van glucose; neuronen sterven af. Mensen die dit hebben (of frontal lobe damage) hebben ze vormen van amnesia en kunnen de chronologische volgorde van herinneringen niet beredeneren. Bovendien leiden ze aan confabulation wat betekent dat ze antwoorden gokken, en het gegokte vervolgens als correcte herinnering aannemen.
theorie gaat ervanuit dat de hippocampus een rol speelt bij het koppelen van herinneringen. Het ontvangt en verzendt van/naar bijna alle delen v/d cortex en linked informatie.