Raad Van State is opgericht in 1946. Tot dan enkel 1 vorm van controle, ART 159, controle door rechterlijke macht.

VB uit 1924 : koninklijk besluit dat wet geeft aan de uitvoering van een wet uit 1856. De wet zegt’ we houden regelmatig verkiezingen, en verdeeld in de kamer over districten. (vandag de zetels verspreid over de provincie, hangt af van de bevolking) Maar bevolking evolueert, dus volkstelingen dus in functie van kiesdisricten. Evolutie van bevolking in het oog houden. Koning regelt de volksteling. Daarop neemt koning een besluit, om de 10jaar volkstelling, en van huis tot huis te gaan. Om dit makkelijker te maken, moet iedereen een identitieitskaart hebben en die ook altijd bij zich hebben.

Op een dag, enkele jaren later,word man aangehouden, maar heeft geen identitieitskaart niet bij. Krijgt een boete, maar weigert die boete te betalen . Komt voor de politierechtbank en het openbaar ministerie dat de politie vertegenwoordigt, stelt dat man KB heeft overtreden, en wou boete niet betalen. Maar advocaat van man, geeft KB gelijk, maar hij vind dat het koninklijk besluit zijn boekje te buiten gaat; Het is niet omdat koning over volkstelling vernatwoordelijk is, dat hij iedereen tot identitieitskaart kan verplichten. En rechter vind ook dat dat KB zijn boekje te buiten gaat. Het Openbaar Ministerie gaat in beroep, bij de correctionele kamer bij de rechtbank van eerste aanleg. Ook daar heeft men man gelijk, dat KB art 108 en het legalitieitsbeginsel schendt. Openbaar Ministerie gaat naar cassatie, cassatie gaat alleen na of de wet juist is toegepast en geinterpreteerd. Hof van Cassatie geeft het Openbaar Ministerie gelijk, verplichting identiteitskaart is logisch ivm volkstelling. Cassatie vind KB ok. Cassatie verwijst zaak naar nieuwe rechter, een andere correctionele rechtbank dus. Die correctionele rechtbank, geeft echter toch de man gelijk. Dus ook een tweede cassatie wordt aangevraagd.Cassatie komt in verengde kamers samen. En in dit geval zegt cassatie dat KB, ok is en niet in strijd met gelijkheidswet.

Dus tot 1948 was de controle op de administratie in handen van gewone rechters, gewone rechters stonden in voor het oplossen van conflicten tussen burgers en burgers en burgers en administratie. 2 manieren om administratie te controleren 1. Gewone rechtbank of 2. Administratief rechtscollege. Maar dit werkte niet goed, over het algemeen durfden de rechtbanken niet voluit gaan. Er was schroom bij rechters om administratie te controleren, durfden dat niet altijd goed. Maar dan heeft men na de oorlog de Raad van state opgericht, ART 159 is niet geschrapt, daarmee dat belgie een dubbel systeem heeft. Bij raad van state kan je de nietigheid aanvallen. Iedereen kan dat doen, je moet er wel belang bij hebben; bv Belastingswet, we betalen allemaal belastingen. Dan kan je bij RVSTATE gaan om dat Kb nietig verklaren. Beroep tot nietigverklaring, maar 2 maanden tijd om beroep aan te tekenen. Na die 2 maand kan je enkel nog terugvallen op art 159

In 1991 heeft de wetgever beslist de verplichting om identiteistkaart te hebben wettelijk te verankeren. Zo beinvloed rechterlijke macht de wetgevende macht.

Ook hier speelt het hierarchisch principe ten volle. Maar een dubbel toetsingssysteem. De grondwet gaat voornamelijk over KB’s. Waarom? Vroeger waren er enkel KB’s. MB’s staan niet in de GW, dus in principe ongrondwettig. Alle overheidsinstanties,die kunnen beslissingen nemen die administratieve of overheidsbeslissingen zijn.

Men maakt verschil met KB met een individueel of algemeen karakter. (Een beslissing is een formele wet, en is altijd een beslissing genomen door wetgevende macht. ) Wet= benaming van een beslissing van de wetgevende macht. Maar Materiele wet = de idee dat een wet iets is, wat van toepassing is op iedereen.

Bv Wet op vervroegde vrijlating.

KB: zijn in de grodwet van belang ART 88 105 108 159

De koning heeft enkel toegewezen bevoegdheden, die hem door de GW toegewezen zijn (ART 88). Tot 1815 regeerde Willem de Eerste, en daarom wou men de macht van de koning beperken. Enkel bevoegdheden, die we willen dat hij doet.

Betekenis ART 108: Er zijn wetten, en leggen grote lijnen vast. Bv de wet op uitvoering op internering, Kim de Gelder; De vraag is of hij toerekeningsvatbaar is, is dat het geval dan krijgt hij een gevangenisstraf. En ook welke gevangenisstraf. In mei 2007 maakte men een nieuwe wet, omdat de nodige uitvoeringsbesluiten niet genomen zijn, wordt deze wet nog niet toegepast. Bv een wet die genomen is, maar niet uitgevoerd is omdat de nodige uitvoeringsbesluiten niet genomen zijn. Maar dit is niet wat ART 108 bedoeld. Het kader van de wet mag niet te buiten worden gegaan; er mag geen andere betekenis of draagweidte aan gegeven worden.

BV 40 art over vreemdelingenwet, die een partner buiten Belgie willen laten overkomen, maar daarbij moet aan bep voorwaarden worden voldaan. Eén van de voorwaarden is een stabiele relatie van min een jaar,maar wat een stabiele relatie is, wordt aan de uitvoerende macht overgelaten(met een koninklijk besluit. Er moet een uitvoeringsbesluit komen dat vorm krijgt van koninklijk besluit.

Bv een ‘nee, je mag je partner niet laten overkomen’, de man gaat naar de Raad voor Vreemdelingenbetwisiting, is een administratieve beslissing dus: de mogelijkheden zijn:

• De nietigheid aanvragen bij de Raad Van State (alle admin besl. Maar binnen 2 maanden) Maar sinds 2006, zo veel aanvragen voor nietigheid, dat Raad van state het werk niet meer aankan, dus splitste men op in de raad van state, en de raad voor vreemdelingenzaken (die enkel voor individuele beslissingen)
• · Toepassen van art 159 van de grondwet, de rechter combineert de 2 technieken: nietigheid en art 159

Legaliteits of wettigeheidsbeginsel: is een andere naam op hierarchie van rechtsnormen maar toegepast op KB of meer algemeen, administratieve besluiten.