Item gefilterd op datum: december 2012

De No Tobacco Use Program (TNT Program). Muskegon County, Michigan ontwikkelde een eigen tabakspreventie programma, genaamd de TNT Program. Na voltooiing van het programma, de prevalentie van tabaksgebruik onder jongeren daalde.

De Amerikaanse Stoppen met roken Interventie (ASSIST). De American Cancer Society samen met het National Cancer Institute en de lokale gezondheid afdelingen om de ASSIST programma in een aantal gemeenten lanceren. Het is een multimodale aanpak van de preventie en het stoppen met roken. De interventies zijn de media om pro-tabak-control bereik te vergroten, het versterken van indoor schone lucht wetten, en het verminderen van toegang van jongeren tot tabak.

ASPIRE. ASPIRE is een andere rookpreventie schoolbased programma. Het bevat een CD-ROM-animatie curriculum ontwikkeld op het Science Center in Houston Universiteit van Texas. Het is een interactief lesprogramma met animatie en video game-elementen, gericht op studenten in de 10 tot 12 graden. Het actuele overzicht omvat:

• De korte-en lange-termijn effecten van roken
• Sociale kwesties
• De verslavende karakter van roken
• Tabaksreclame
• Society's overstap van roken als een aanvaardbare activiteit om nu als het is onaanvaardbaar
• Financiële kwesties

De Youth Tobacco Prevention beleid en programma's op scholen en gemeenschappen, ontwikkeld door het ministerie van Volksgezondheid en Human Services (DHHS). DHHS ontwikkelde een lespakket voor de Preventie van de Tabak in de openbare scholen. Zij adviseerde het gebruik van peer educators en ouders om kinderen over de gevolgen van roken te leren. DHHS gesuggereerd dat de gevolgen van het roken op school gronden duidelijk moet worden meegedeeld aan alle studenten, moeten zowel de school ambtenaren en rechtshandhaving te betrekken, en consequent worden toegepast. Preventieprogramma's moeten over leerjaren en moeten omvatten gezondheids-en sociale kwesties, weerstand vaardigheden, en de invloed van reclame op de keuzes van mensen. Naast klassikaal onderwijs, bevelen zij de oprichting van een peer-to-peer mentoring programma om onthouding te ondersteunen. Andere suggesties zijn om klassikale onderwijs aan te vullen met behulp van het internet en andere media bronnen. Het internet heeft een grote aantrekkingskracht op jongeren, omdat het biedt een omgeving die grafisch aantrekkelijk, anonieme en niet-oordelende kan zijn. Het kan ook permanent ondersteunen.

Andere stoppen met roken programma's misschien niet precies zoals het DARE-programma, maar hebben soortgelijke componenten. Veel scholen hebben tabak en drugspreventie geïntegreerd in hun gezondheid cursussen in plaats van een stand-alone programma. Gemeenschappen en scholen hebben hun krachten gebundeld om programma's die een multimodale benadering, zijn cultureel gevoelig, en voldoen aan de behoeften van hun bevolking te ontwikkelen.

DARE (Drug Abuse Resistance Education) is een internationaal programma voor schoolgaande kinderen en tieners om het gebruik van tabak en illegale drugs, het lidmaatschap van bendes en geweld te voorkomen. Het is een gezamenlijke inspanning van de rechtshandhaving, opvoeders, ouders en leiders van de gemeenschap. DARE werd opgericht in 1983 door de politie van Los Angeles. Het bevorderde de aanwezigheid van politie in de klas als de meest geschikte leraren voor schoolkinderen te leren dat drugs en geweld kill.

De doelstellingen van het programma zijn veerkracht stimuleren bij jonge mensen, om hun vermogen om gezonde beslissingen te verbeteren, en onafhankelijke groei en zelfredzaamheid te vergroten. Studenten leren te vervangen door gezonde activiteiten en om te voorkomen dat het deelnemen aan risicovol gedrag, zoals drugsgebruik, geweld en andere destructieve gedrag.

Politieagenten ondergaan 80 uur een speciale opleiding in de ontwikkeling van kinderen, klasmanagement, lesmethoden, en communicatieve vaardigheden.

Het preventieprogramma is zeer uitgebreid en aangepast aan de leeftijd. Het curriculum voor elementaire studenten omvat:
• roken en tabaksreclame
• Drugsgebruik
• Inhaleermiddelen
• Alcoholgebruik
• gezondheid en een gezonde levensstijl
• Peer pressure in een sociaal netwerk

De middelbare school curriculum is een versterking van de informatie die op het eerste niveau en voegt hoe u:

• Act in je eigen belang wanneer geconfronteerd met een hoog risico, low-gain keuzes.

• Weersta groepsdruk en andere invloeden in het maken van persoonlijke keuzes.

Financiering komt uit meerdere bronnen: Het ministerie van Onderwijs, het ministerie van Justitie en de Amerikaanse Drug Enforcement Administration, de US Bureau of Justice en delinquentie Preventie, corporaties, particuliere stichtingen, individuele bijdragen, staat wetgevers, lokale school districten, religieuze organisaties, en lokale bedrijven, maar ook jongerenorganisaties. Financiering kan ook afkomstig zijn van Master Settlement betalingen van een staat

Resultaten over de effectiviteit van deze programma Conflict

School-based programma's effectief: Meer dan 20 studies uit het hele land hebben aangetoond dat 93% van de kinderen en jongeren die DARE afgestudeerden nog nooit geprobeerd drugs, 75% nooit tabaksproducten geprobeerd, en 90% van de afgestudeerden verklaard dat zij geleerd om de verleiding om drugs te proberen weerstaan en geleerd om effectief om te gaan met groepsdruk. In een andere studie, de resultaten toonden aan dat het gebruik van illegale drugs onder tieners daalde van 11,6% in 2002 tot 8,8% in 2006. De verminderde percentage van de tieners het gebruik van marihuana was bijzonder uitgesproken.

School-based programma's zijn niet effectief: DARE is zo controversieel dat veel school districten het programma hebben stopgezet of vervangen door andere programma's voor DARE geworden. De Hutchinson Smoking Prevention Project voerde een langdurige evaluatie van het roken preventieprogramma's in de staat Washington school districten. Het was een van de meest rigoureuze studies over de preventie van roken in de scholen. De studie overspande 10 jaar over de klassen 3-12. De studie concludeerde dat de DARE scholen roken preventieprogramma's niet werken, vooral wanneer het curriculum geen rekening te houden met familie en de gemeenschap culturele normen.

De volgende zijn een paar van de andere punten van kritiek:

• DARE is niet effectief en kan het tegenovergestelde effect hebben, het bevorderen van drugsgebruik.

• DARE is niet effectief in het verminderen van geweld.

• DARE onderdrukt ongunstig onderzoek, verwerpt wetenschappelijk bewijs, en integriteit vragen critici '.

• DARE misinforms, leert dat alle drugs zijn even gevaarlijk.

• DARE, door het gebruik van politieagenten, het symbool van autoriteit, kan een negatieve invloed van een student te zijn tegen de politie.

• DARE ondermijnt het gezin. Onderdeel van het programma is een les getiteld, "The Three R's: Erken, Resist, Report," die kinderen stimuleert om te melden als ze drugs vinden in hun huizen.

• DARE is een verspilling van tijd en geld en moet worden vervangen door een meer effectief programma.

Hoewel de uitkomsten van studies conflict, zijn er aanwijzingen dat school-based programma's effectief zijn voor sommige kinderen en tieners. De Surgeon General Report 1994 bleek dat na jaren van onderzoek op een breed scala van school-based programma's, de meeste van hen bewezen succes in het verminderen van het gebruik van tabak.

Twee morbiditeit en mortaliteit Weekly Reports (MMWR) toonden aan dat uitgebreide school-based programma's, in combinatie met de gemeenschap en op media gebaseerde activiteiten effectief in het voorkomen of uitstellen van het begin van het roken in 20% tot 40% van de Amerikaanse jongeren waren. Het tweede rapport citeerde aanbevelingen van het National Cancer Institute adviescommissie, waarin werd gesteld dat preventieprogramma's moet het volgende omvatten: de sociale en korte termijn fysiologische gevolgen van het gebruik van tabak, opleiding studenten in weigering vaardigheden, betrokkenheid van ouders, leerkrachten en collega's in roken-preventie-activiteiten, en de reflectie van de behoeften van elke gemeenschap, zodat het programma is cultureel gevoelig.

De aanbevelingen van het Institute of Medicine (IOM) zijn dat school-based programma's integraal moeten worden geïntegreerd in de school gezondheidsprogramma's, zijn sequentiële over leerjaren, gebruiken veel verschillende strategieën, activiteiten en diensten, en zijn ontworpen om bevordering van de lichamelijke, emotionele , en sociale gezondheid, alsmede het verschaffen van preventie. De IOM aanbevolen dat de anti-roken programma moet worden ontworpen door een interdisciplinair team van docenten en dat het team moet verantwoording afleggen aan de gemeenschap. De algemene conclusie van de tegenstrijdige studies is dat er geen een "beste programma" dat alle gemeenschappen past. 's Moeten ter plaatse worden ontworpen in samenwerking met alle stakeholders van de gemeenschap.

"The Great American Smoke Out" is een jaarlijks terugkerend evenement wordt gesponsord door de American Cancer Society. Op 18 november 1976, de Afdeling van Californië van de American Cancer Society met succes gevraagd bijna een miljoen rokers te stoppen met roken voor een dag. Die gebeurtenis was de eerste "Great American Smoke Out", die nu een jaarlijks nationaal evenement is geworden. "The Great American Smoke Out" heeft geholpen over dramatische veranderingen in de houding van Amerikanen over roken te brengen. Het veranderen van attitudes hebben de weg vrijgemaakt voor veranderingen in organisaties en instellingen, zodat minder Amerikanen zijn blootgesteld aan passief roken dan ooit tevoren, en het is de manier om de ontwikkeling van de communautaire programma's die zich richten op preventie en het stoppen met roken leidde.

It is important to remember that there both direct and indirect risks from smoking, whether or not one inhales. You are still exposing your body to tar and nicotine. While not inhaling reduces the direct exposure of tar and nicotine to the lungs, it does not eliminate exposure. Smokers who do not inhale are still breathing secondhand smoke and continue to be at risk for lung cancer. Additionally, the carcinogenic effects of tar and nicotine are still absorbed by the body, and therefore the risk of a variety of cancers, such as bladder cancer and pancreatic cancer, remains unchanged. While the direct toxicity of tar and nicotine is reduced to the lungs, it continues to have direct toxic effects to the mouth, gums, teeth, tongue, nasal linings, and esophagus. Pipe and cigar smokers, who often do not inhale, are at an increased risk for lip, mouth, tongue, and some other cancers. Even limited smoking, such as one or two cigarettes per day, or inhaling three to five grams of tobacco per day (environmental smoke) puts your health at risk.

Het is belangrijk om te onthouden dat al deze ziekten ongeacht of gerookt optreden. Deze ziekten zijn leeftijdsgebonden en dieet, activiteit, en blootstelling aan andere giftige stoffen kunnen bijdragen aan hun ontwikkeling. Nooit eerder gerookt is geen garantie zal men voorkomen dat deze ziekten. Daarom is stoppen met roken is geen garantie voor het vermijden van hen. Roken alleen het risico verhoogt en versnelt het verloop van de ziekte zodra iemand het zich heeft ontwikkeld. Met dat in gedachten, stoppen met roken verlaagt zeker zijn risico en vertraagt de voortgang van de ziekte. Dus de echte vraag is of stoppen verlaagt het risico terug naar niveaus niet-rokers '.

Hart-en Vaatziekten: Dit zijn ziekten van het hart of de bloedvaten (slagaders en aders). Hart-en vaatziekten doodt meer Amerikanen dan kanker. Een zes-jaar follow-up studie van de mensen ouder dan 55 jaar, die rokers waren, bleek dat het sterftecijfer was significant hoger bij rokers die blijven roken dan onder degenen die waren opgehouden. Het duurt ergens tussen 5 en 15 jaar na men stopt met roken te zijn risico terug naar dat van een roker verlagen.

Longkanker: Stoppen met roken vermindert het risico op longkanker met 30% tot 50% 10 jaar na het stoppen. Het risico dat u longkanker zal ontwikkelen afneemt met verdere jaren van onthouding. Het risico op longkanker is altijd een mogelijkheid maar in vergelijking met iemand die nooit heeft gerookt. Bijvoorbeeld ongeveer 50% van longkankers worden gediagnosticeerd in exsmokers.

Chronic Obstructive Pulmonary Disease, inclusief emfyseem:

Chronische obstructieve longziekte (COPD) is een term voor een groep van longaandoeningen die de luchtstroom beperken, waardoor ademhalen moeilijk. De voorwaarden zijn:
• Emfyseem: kortademigheid veroorzaakt door schade aan de longblaasjes (alveoli) waardoor ze minder elastisch geworden.

• Chronische bronchitis: hoesten met veel slijm dat blijft gedurende ten minste drie maanden.

Roken is de meest voorkomende oorzaak van COPD en is verantwoordelijk voor 80% van de gevallen. Ongeveer 90% van 1 pakje / dag rokers hebben sommige emfyseem op autopsie, terwijl meer dan 90% van de niet-rokers hebben weinig of geen emfyseem op autopsie. COPD treedt meestal op na de leeftijd van 40, toen longfunctie begint toch te dalen.

Bij rokers kan het tempo van de daling van de longfunctie drie keer de snelheid van niet-rokers zijn. Als de aandoening vordert, kan ernstige ademhalingsproblemen ziekenhuiszorg nodig hebben. De laatste stap is de dood van langzame verstikking, die een progressief verlies van het vermogen om het lichaam zuurstof. De snelheid van daling al dan niet terug op dat van een roker. Als longschade is opgetreden als gevolg van roken, de schade kan nooit volledig worden hersteld. Dit betekent dat de longfunctie nog verminderd wordt in vergelijking met iemand die nooit heeft gerookt.

Stroke: Een beroerte ontstaat wanneer er een snel verlies van de hersenfunctie door een storing in de bloedvaten die bloed naar de hersenen. Slagen kan worden gezien als de hersenen aanvallen op dezelfde manier dat mensen lijden hartaanvallen. Het mechanisme is hetzelfde, behalve de atherosclerotische opbouw is gelegen in de grote slagaders die bloed naar de hersenen, in tegenstelling tot het hart. Hierdoor is het risico van een beroerte volgt dezelfde algemene patroon als het risico van coronaire hartziekte.

Binnen een paar jaar na het stoppen met roken, is het risico op een beroerte vermindert. Het risico op een beroerte is het hoogst bij rokers jonger dan 55 jaar en neemt af met de leeftijd. Er is ook een dosis-respons effect tussen het aantal gerookte sigaretten en het risico op beroerte. Onderzoekers hebben een sterke correlatie tussen roken en trombotische beroerte (langzame afname van de bloedtoevoer), embolische beroerte (plotseling vrijkomen van een bloedstolsel), en subarachnoïdale bloeding (bloed lekt uit de schepen en poolen in de hersenen) gevonden. Het relatieve risico subarachnoïdale bloeding significant hoger dan die van trombotische beroerte.

Als je stopt met roken , de voordelen voor uw gezondheid en levensduur zijn geweldig. Steeds rookvrije heeft voordelen voor de gezondheid niet uit hoe lang je hebt gerookt . Begint het lichaam zichzelf te herstellen vrijwel direct na het stoppen met roken , maar sommige organen niet in staat zijn om volledig te herstellen , afhankelijk van de lengte van de tijd die je hebt gerookt .

In het algemeen is het verhoogde risico onder ex-rokers daalt aanzienlijk in de eerste twee tot drie jaar . Daarna , het tarief van daling af , zodat het duurt tot 10 jaar voor ex-rokers aan hetzelfde risico niveau als dat van de personen die nooit hebben gerookt bereiken . De langzame daling van alle morbiditeit en mortaliteit ten gevolge van hart-en vaatziekten is gerelateerd aan omkering van een aantal atherogene effecten van roken . De kans op een hartinfarct vermindert met bijna een - derde na het eerste jaar van het stoppen met roken en het niveau van personen die nooit hebben gerookt door de derde of vierde jaar bereikt. De snelle daling van hartaanval ( myocardiaal infarct ) risico is waarschijnlijk te wijten aan een snelle omkering van hypercoagulabiliteit geïnduceerd door roken . Het risico van een plotselinge dood door alle cardiovasculaire gebeurtenissen duurt langer verminderd tot een niveau rokers , overal van 5 tot 15 jaar .

In 1991 , het Environmental Protection Agency ( EPA ) meldde dat 20 % van de longkankers gediagnosticeerd bij niet-rokers waren als gevolg van blootstelling aan omgevingstabaksrook , waardoor het risico op het ontwikkelen van een aan roken gerelateerde ziekte 1:1000 , hoger dan alle chemisch verwante omgevingen geregeld door de EPA . Vandaag de dag wordt passief roken verondersteld bij te dragen tot ongeveer 3400 sterfgevallen longkanker en 23.000 tot 70.000 cardiovasculaire sterfgevallen in de VS niet-rokers per jaar. Het is vooral schadelijk voor jonge kinderen en wordt verondersteld om van tussen 150.000 en 300.000 luchtweginfecties bij kinderen jonger dan 18 maanden , waardoor tussen 7500 en 15.000 ziekenhuisopnames per jaar zijn . Het wordt beschouwd als een van de oorzaken van wiegendood ( SIDS ) zijn. Verslag van de meest recente Surgeon General geconcludeerd dat zelfs kortstondige blootstelling aan passief roken kan leiden tot bloedplaatjes aan taaier worden, schade aan de bekleding van de bloedvaten , verlagen coronaire bloedstroom , en verhogen het risico van een acuut hartinfarct .

Naar aanleiding van dit rapport , is er vooruitgang geboekt bij de verbetering van het aantal werkplekken dat rookvrije zijn geweest . Nationale trends voor rookvrije ruimten zijn verder verbeterd van 46,3 % in de jaren 1992-1993 tot 70,9 % in 2001-2002 .

Risicofactoren zijn de kenmerken die de kans op het ontwikkelen van een ziekte of stoornis te verhogen. Epidemiologie is de studie van de ziekte of aandoening tarieven in grote populaties, en de verschillende omstandigheden zowel biologisch en milieuvriendelijk die vaak voor bij mensen die een bepaalde ziekte of aandoening in studie te ontwikkelen. Het is door deze studies die risicofactoren voor een bepaalde aandoening worden ontdekt. Sommige risicofactoren zijn aanpasbaar, wat betekent dat het individu kan zijn of haar lager risico voor het ontwikkelen van een bepaalde aandoening door het maken van veranderingen in zijn of haar leven, zoals het wijzigen van voeding, activiteit, of blootstelling. Sommige risicofactoren zijn niet te wijzigen, waardoor het individu geen vermogen te verlagen of wijzigen van het risico, zoals geslacht of andere erfelijke eigenschappen.

Het volgende is een lijst van risicofactoren geassocieerd met de ontwikkeling van nicotine afhankelijkheid:

• Leeftijd: Het blijkt dat tieners verslaafd raken sneller als gevolg van ontwikkelings-en biologische factoren.

• Geslacht: Een hoger percentage van de tiener rokers zijn mannetjes. Meer witte vrouwen roken dan andere etnische groepen. Volwassen mannetjes waren meer kans om te roken, maar dat is nu veranderd dat meer vrouwen toetreden tot de beroepsbevolking en worden blootgesteld aan andere rokers. Vrouwen hebben meer moeite te stoppen dan mannen.

• Afkomst: Hogere tarieven van het roken worden gevonden onder blanken en indianen, lagere tarieven van roken zijn gevonden onder Afro-Amerikanen, Latino-Amerikanen en Aziatische Amerikanen.

• Geografisch gebied in de Verenigde Staten: Hogere tarieven van het roken zijn te vinden in het zuidelijk-tabaksteelt staten en de Midwest en Nevada, de laagste tarieven van het gebruik van tabak zijn in het Westen, namelijk Utah (De Mormoonse religie verbiedt roken).

• Psychische aandoening: Een hoger percentage van de geesteszieken zijn zware rokers.

• Kinderen en adolescenten met neuropsychiatrische aandoeningen: Hogere tarieven van roken zijn bij jonge mensen gediagnosticeerd met Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) en gedragsstoornissen.

• Alcoholisme: Er is een sterke associatie tussen de twee verslavingen. Als u een Anonieme Alcoholisten vergadering bij te wonen, waarschijnlijk vind je jezelf in een smokefilled kamer.

• Slechte onderwijs of een lagere sociaal-economische klasse: Vandaag zijn er meer rokers onder de arme en ongeschoolde dan bij de middenklasse, de rijken, en de goed opgeleid.

• Wonen in een ontwikkelingsland: Roken tarieven zijn hoger in de ontwikkelingslanden.

• Ouderlijke en peer roken: Rol modellering is een krachtig leermiddel. De tarieven van het roken toename van gezinnen waar de ouders roken. Een nog sterkere invloed van de peer group. Tieners zijn veel meer kans om te roken als hun tienerjaren leeftijdsgenoten roken dan als hun ouders roken.

Rokers zijn veel meer kans om een verslaving aan tabak ontwikkelen en veel minder kans op succesvol stoppen dan mensen die gebruik maken van andere verslavende drugs. Het is moeilijker om een rookverslaving dan een heroïne verslaving te breken. En terwijl de meerderheid van de rokers niet verslaafd zijn aan andere drugs, het merendeel van de drugs en alcohol verslaafden zijn ook verslaafd aan roken. Het blijkt dat alle verslavingen, Äîwhether ze drugs, alcohol, tabak, of bepaalde gedragingen zoals gokken, seks, of zelfs winkelen, Äîare bemiddeld op een bepaald niveau via de hersenen, aos beloningssysteem en zijn belangrijkste neurotransmitter, dopamine (zie vraag 7). We weten dit uit een verscheidenheid van bronnen zowel direct als indirect. Laboratoriumonderzoek heeft een overlap tussen de effecten van nicotine en opiaten op dopamine signalering gevonden. Bovendien, bepaalde geneesmiddelen bekend als dopamine-agonisten voor Parkinson voorgeschreven, ziekte aos ongewone bijwerkingen, waaronder een verhoging van seksueel gedrag, gokken, en winkelen. De dopamine-reuptake inhibitor bupropion, die de hoeveelheid dopamine in de hersenen verhoogt, heeft geholpen patiënten stoppen met roken. Nicotine en alcohol ook invloed op het lichaam, aos interne opiaat systeem, gezamenlijk bekend als endorfines, die analgesie en euforie veroorzaken, die ook van invloed op het dopamine-systeem. Een van de drie geneesmiddelen goedgekeurd voor de behandeling van alcoholisme is naltrexon, die blokkeert de opiaatreceptoren en daardoor vermindert de hunkering naar alcohol. Tenslotte hebben brain imaging studies aangetoond dat verschillende drugs selectedren dezelfde gebieden van de hersenen naast hun eigen individuele acties. Deze overlappende gebieden wegen beschouwd als deel van de hersenen, aos belonen systeem.

Al met al, de gevoeligheid voor elke verslaving te ontwikkelen is algemeen. Maar de kans om verslaafd variëren niet alleen met een, aos eigen genetische gevoeligheid, maar ook met het type drug die men gebruikt, omdat sommige medicijnen zijn meer vatbaar voor verslaving veroorzaken dan andere. Gezien het feit dat nicotine heeft een groter verslavingsrisico dan andere drugs, zullen meer mensen verslaafd aan raken, met inbegrip van degenen die in het algemeen niet gevoelig voor verslaving. Personen die zijn zeer gevoelig voor verslaving snel verslaafd aan nicotine, samen met een aantal andere geneesmiddelen ze kunnen op regelmatige basis worden. Aldus verslaafd raken aan tabak niet noodzakelijkerwijs voorspellen dat men meer vatbaar voor andere verslavingen. Wat doet de gevoeligheid te voorspellen, echter, is de snelheid waarmee men verslaafd raakt, en dit wordt vaak bepaald door de leeftijd van het eerste gebruik en de leeftijd waarop men begint om regelmatig te gebruiken. Vroeg gebruik van tabak en de vroege zwaar gebruik van tabak in het bijzonder, is een sterke voorspeller voor de gevoeligheid van verslaafd raken aan andere drugs

Historisch gezien, onderzoekers geloofden dat het duurde ongeveer twee jaar regelmatig gebruik voor een werd tabak afhankelijk. Regelmatig gebruik is slecht gedefinieerd, maar werd over het algemeen gezien als het dagelijks roken van zelfs een paar sigaretten. Meer recent, Dr Joseph DiFranza van de Universiteit van Massachusetts een artikel gepubliceerd in september 2007 in het tijdschrift van de Tobacco Control, waarin hij stelde dat de beginnende symptomen van verslaving greep kan nemen bij tieners zo snel na een sigaret. Dr DiFranza schreef een samenvattend artikel over zijn bevindingen in de uitgave van Scientific American mei 2008 postuleren een nieuwe theorie van nicotine afhankelijkheid op basis van een aantal verrassende feiten hij en enkele collega's ontdekten (bijlage). Zij vonden dat veel tieners gemeld verslaafd raken aan sigaretten snel, zo weinig als slechts een paar sigaretten per week voor twee maanden het roken. Zelfs rokers die niet dagelijkse gebruikers waren ervaren ontwenningsverschijnselen. In feite zou een gemiddelde van slechts twee sigaretten per week neerslaan ontwenningsverschijnselen, waardoor het moeilijk voor hen om te stoppen. Onderzoekers die met laboratoriumratten vonden dat nicotine ve sigaret bezet bijna 90% van de receptoren in de hersenen en dat na twee opeenvolgende dagen blootstelling, up-regulatie van nicotinereceptoren plaatsgevonden. Dr DiFranza speculeert dat het regelmatig gebruik van tabak, of het nu maandelijks, wekelijks of dagelijks, is niet omdat de gebruiker vindt plezier in het maar echt omdat de gebruiker probeert te terugtrekking echter mild en onbewuste die sensatie kunnen onderdrukken.

DiFranza termen zijn theorie de Overgevoeligheid-Homeostasis Theory. Hij gelooft dat de directe onmiddellijke werking van nicotine is zuiver hunkering onderdrukken door de verhoogde gevoeligheid die optreedt zelfs na de eerste dosis, die alleen toeneemt met verdere doses. Dat is de sensibilisering deel van de theorie. De homeostase deel van de theorie komt in wanneer de volgende dosis nicotine onderdrukt snel hunkering en herstelt de nieuwe en aangepaste homeostatische systeem. Er zijn dus twee concurrerende systemen die in het algemeen een natuurlijk evenwicht: de drang-remming systeem en het verlangen generatie systeem. Wanneer men wordt geselectederd, de andere reageert om de selectedring tegen. Nicotine selectedert de cravinginhibition systeem. De hersenen probeert vervolgens dit evenwicht te herstellen door het selectedren van de drang-generatie systeem, wordt gevraagd een opnieuw te roken en, als een wip effect, deze twee systemen zijn voor altijd uit balans. Het verlangen-generatie systeem wordt geselectederd via verschillende zintuiglijke prikkels zoals smaak, zicht en reuk.

Ondersteuning voor deze theorie komt uit twee bronnen. Ten eerste hebben functionele magnetische resonantie imaging (fMRI) studies toonden aan dat verschillende signalen in verband met het gebruik van tabak bij rokers veroorzaken gebieden van hun hersenen aan het licht, die vervolgens worden onderdrukt nadat de persoon rookt. Ten tweede, mensen die na de drie maanden van stoppen met roken te hervatten bij ongeveer 40% van het vroegere niveau. Dit aantal verandert niet, ongeacht of de persoon opnieuw begint met roken op drie maanden of zelfs drie jaar, wat suggereert dat er een blijvende verandering in de hersenen invloed op de cravinggeneration systeem.

Echter, ex-rokers hebben geen sigaretten voor onbepaalde tijd naar hunkert. Uiteindelijk hun verlangen verdwijnt. Nieuwe aanpassingen in de hersenen voorkomen van onthouding, die werken om de cravinggeneration te remmen teneinde het evenwicht te herstellen en terug naar homeostase. Deze aanpassingen zijn in tegenstelling rokers en niet-rokers en zijn experimenteel gevisualiseerd in proefdieren voor, tijdens en na blootstelling aan nicotine.