Medische handboeken ons correct te informeren dat "klassieke" symptomen van astma zijn drie in getal: piepende ademhaling, hoesten, en abnormale sensaties van ademhaling of kortademigheid. Als je studeert voor een kennistest, markeer die drie symptomen op je antwoordblad. U heeft de volledige krediet te krijgen voor de juiste antwoorden en zal zeker scoren een A voor uw astma kennis! Typische symptomen van astma die we zien in het kantoor of kliniek, aan de andere kant, bevatten variaties van de grote drie: een ongewone bewustwording van ademhaling, ongemakkelijk ademhaling, druk op de borst of een gevoel van pijn op de borst, piepende ademhaling of lawaaierige ademhaling, moeilijke ademhaling, hoesten, slijmproductie en kortademigheid bij inspanning of inspanning. Nachtelijke symptomen, zoals ontwaken uit de slaap met ongemakkelijke ademen of piepende ademhaling, zijn aanwijzingen van minder dan optimale astmacontrole en zijn tekenen van een astma-exacerbatie. Astma kan zich uiten in verschillende standen, van mild tot ernstig. Een persoon met een mildere vorm gewoonlijk ervaart verschillende symptomen op verschillende frequentie en intensiteit dan een persoon met een meer ernstige vorm van astma. Kinderen kunnen een aanhoudende hoest (vaak verkeerd gediagnosticeerd als terugkerende bronchitis) hebben als hun enige astmasymptomen. Hoest is in feite de meest voorkomende astmasymptomen bij kinderen. Symptomen van astma kunnen dus verschillen van persoon tot persoon en kan variëren van een individu in de tijd. Astma symptomen zijn meestal episodische; symptomen kunnen komen en gaan, en zijn niet per se continu aanwezig.

Vroeger werd astma beschouwd als een ziekte hoofdzakelijk uit luchtwegvernauwing, genoemd bronchoconstrictie. In de traditionele visie, bronchiale passages omringd door gespecialiseerde spiervezels werd versmald (vernauwde), hetgeen weer leidt tot de ontwikkeling van een "astma-aanval." De traditionele verklaring onrechte benadrukt dat vernauwing van de luchtwegen was het primaire onderliggende gebeurtenis bij astma . De focus van de behandeling van astma gericht alleen op het omkeren van de vernauwing van de luchtwegen. Behandeling van astma dus meestal van opluchting van luchtwegvernauwing eenmaal symptomen van hoesten, pijn op de borst, kortademigheid en piepen was geworden opgericht en erkend bestond. De nadruk werd gelegd op de behandeling van een aanval symptomen, in plaats van op preventieve maatregelen.

De hedendaagse perspectief op astma erkent het belang van bronchoconstrictie, maar wijst het een ondergeschikte rol. De belangrijkste "speler" of "dader" bij astma is een ontsteking. In de hedendaagse model van astma, perioden van actieve ziekte of verergering ontstaan uit een achtergrond van rustige periodes van remissie (tabel 5). Tijdens een exacerbatie, is er verhoogde ontstekingsactiviteit in de astmatische longen. De ontsteking, indien aangevinkt, leidt tot slijm klier stimulatie met overtollige afscheiding en hoesten, en eventuele bronchoconstrictie of luchtwegvernauwing. De verhoogde slijm leidt tot hoesten. De bronchoconstrictie is verantwoordelijk voor de symptomen van kortademigheid, piepende ademhaling en benauwdheid.

Een belangrijk kenmerk van astma is een aanleg voor verhoogde longontsteking. Personen met astma te ontwikkelen verbeterde ontstekingsreacties in de longen, een bevinding die hand in hand gaat met de diagnose van astma. Ze zijn naar verluidt een aangeboren toestand van long basislijn hyperreactiviteit, die soms wordt aangeduid als "twitchy luchtwegen ', een terminologie die strikt genomen onjuist hebben; luchtwegen niet trillen! Ik noem de term zoals het is (helaas) vrij worden gebruikt in gesprekken tussen artsen en hun patiënten in een poging om de kenmerkende verschijnsel van bronchiale hyperreactiviteit te beschrijven. Een gespecialiseerde long-test, een zogenaamde metacholine uitdaging (bronchoprovocation)-test (in vraag 29 beschreven), kan nuttig zijn om clinici bij het evalueren van personen die verdacht worden van het hebben van astma en daarom een staat van long hyperreactiviteit. De neiging om verhoogde uitgangswaarden hyperreactiviteit is waarschijnlijk erfelijk. Verhoogde basislijn hyperreactiviteit verklaart waarom bijvoorbeeld de longen van mensen met astma zijn "gevoelig" inhalatie van verschillende omgevingsstimuli zoals koude lucht, sterke geuren en sigarettenrook. De aanwezigheid van bronchiale hyperreactiviteit is van groot belang voor astma onderzoekers. Het is verleidelijk om te speculeren over een medicijn dat een persoon de bronchiale hyperreactiviteit kan wijzigen en dus verminderen van de ernst van zijn of haar astma.

Het huidige begrip van astma als ziekte voornamelijk ontsteking, met secundaire luchtwegvernauwing (bronchoconstrictie) als gevolg van een verhoogde ontstekingsreactie zowel onderzoek en praktische implicaties (Tabel 6 en Figuur 3). Het staat voor preventieve maatregelen en meer gerichte geneesmiddelen. Het beheersen en beperken van luchtwegontsteking controleert astmasymptomen en leidt tot normalisering van de longfunctie, een uitstekende prognose, en een gezonde levensstijl. Snelle behandeling van een exacerbatie bevat altijd anti-inflammatoire geneesmiddelen naast specifieke behandeling gericht op verlichting van bronchoconstrictie. Erkenning van het belang van ontsteking bij astma heeft geleid tot een beter begrip van astma en de ontwikkeling van meer effectieve behandeling.

Astma exacerbaties voorspelbaar en onvermijdelijk optreden na bepaalde posities, zoals het begin van de koude winter temperaturen, bijvoorbeeld. Sommige mensen "hebben een aanval" elke herfst op de verandering van het seizoen en moet afzien dagelijkse routines, inclusief werk en school, of vrijetijdsbesteding te voorkomen. Behandeling van bewezen symptomen van een "aanval" in de traditionele opvatting kan onder meer een uitbarsting van medicatie, hopelijk in de kantooromgeving, maar eventueel in de hospital.The eigentijdse weergave van astma, benadrukt echter een preventieve aanpak. Een individu met astma en een patroon van verergerende symptomen bij de verandering van het seizoen zou gebaat zijn bij het voorschrijven van stepped-up anti-inflammatoire medicatie als de winter nadert. Door het succesvol beheersen van ontsteking en het houden van een waakzaam oog voor de eventuele gevallen van vroege tekenen en symptomen van de ziekte verergering, zou aanslagen worden voorkomen, samen met aanzienlijke levensstijl verstoringen.