Criterium van Pareto
Criterium van Pareto = het criterium waarmee we het resultaat van het marktgebeuren beoordelen.
Onder de voorwaarden van VM leidt het vrije marktgebeuren tot een pareto-efficiënt resultaat waarbij er geen paretoverbeteringen meer mogelijk zijn.
De vraagcurve reflecteert de bereidheid tot betalen van de consumenten voor extra eenheden van het goed.
De aanbodcurve geeft de MK van de producenten weer.
Zolang deze niet aan elkaar gelijk zijn, zijn er welvaartsverbeteringen mogelijk die niemand benadelen.
Een maatschappelijke toestand is Pareto-efficiënt als het onmogelijk is een wijziging door te voeren, waarbij de welvaart van ten minste 1 individu toeneemt, zonder dat de welvaart van ten minste 1 ander individu afneemt.
Een marktvorm is Pareto-efficiënt als het onmogelijk is de welvaart van de consumenten (of de producenten) te doen toenemen zonder dat de welvaart van de producenten (of de consumenten) afneemt.
Grafiek:
Zie figuur p 297!!!
De Paretogrens geeft weer hoeveel welvaart een individu maximaal kan verwerven wanneer de welvaart van alle andere individuen is vastgelegd.
De Paretogrens is vergelijkbaar met de productiemogelijkhedencurve.
Alleen gaat het hier om welvaartniveaus van de individuen in de samenleving, en niet over geproduceerde hoeveelheden.
