Habitus

= Bourdieu gaat ervan uit dan mensen een soort spiegel van de wereld om hen heen in zichzelf dragen. Dit zou in het dagelijks taalgebruik = ‘persoonlijkheid’ (aangeboren), maar de habitus is het product van de socialisatie van het individu. Hij stelde vast dat we voortdurend leren van onze omgeving.

->ontstaan geïnternaliseerde mentale structuur. Deze internalisering gebeurt in de 1e plaats binnen het gezin, maar ook op school, netwerk van vrienden en werk. Dit is ‘habitus’.

Belangrijk: de habitus is zowel een structurerende structuur als een gestructureerde structuur. Dit betekent dat de habitus niet alleen een passief product is van de wereld.

Tegelijk schept de habitus telkens opnieuw de objectieve wereld om ons heen.

->gestructureerde structuur: binnenin ons is er een structuur die aangeleerd is van buitenaf.

De habitus bestaat uit veel disposities. Dat zijn voorkeuren, preferenties of neigingen om iets eerder zus of zo te doen. Deze disposities zijn sociaal geconstrueerd, hoewel ze natuurlijk aanvoelen.->vb.:- voorlezen aan kleine kinderen -> typisch iets voor middenklasse (of hogere).

- algemeen taalgebruik: -> eerder iets voor de middenklasse (& hogere)

-> de lagere klassen duwen zichzelf terug naar die richting van klasse, door hun gebruiken.

2 aspecten aan het concept habitus:

- Actoren worden niet volledig gedetermineerd door hun habitus. Er is sprake van een voorwaardelijke vrijheid, de habitus geeft eerder de richting van het gedrag aan.

- De habitus genereert voortdurend strategieën die de belangen van de actor dienen.

-> verwijt van deterministisch & functionalistisch te redeneren.

De samenleving is in het individu, en op die wijze creëert het individu voortdurend de samenleving: de zogenaamde ontologische medeplichtigheid van individuele actoren met het sociale leven.